Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 22/3, 89/2-a-b, 53/1, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1)Olay günü 0,93 promil alkollü olan sanığın idaresindeki otomobille, meskun mahal içindeki bölünmüş, tek yönlü yoldan seyirle giriş yaptığı kontrolsüz dört yönlü kavşakta, soluna doğru manevra yaptıktan sonra, bölünmüş yolun karşı istikametinden gelerek kavşak üzerinden düz istikamette yoluna devam etmek isteyen katılanın idaresindeki motosiklete çarparak katılanın vücudunda kemik kırığı ve organlarından birinde işlev azalması olacak şekilde yaralanmasına sebebiyet vermesi şeklinde gerçekleşen olayda, Adli Tıp Kurumunun bilimsel verilere dayanarak oluşturduğu görüşlere ve Dairemizin yerleşmiş uygulamalarına göre, 100 promilden fazla alkol miktarı güvenli sürüş yeteneğini ortadan kaldıracağından, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğinin kabul edildiği, somut olayda sanığın kaza esnasında 0.93 promil alkollü olduğunun tespit edildiği dikkat alındığında, sanık hakkında bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeksizin, eylemin bilinçli taksirle işlendiğinin kabulü ile sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 22/3. maddesi uygulanmak suretiyle fazla ceza tayini,
2)Taksirli suçlarda TCK"nın 5/1-2-3. maddelerinde düzenlenen hak yoksunluklarının sanık hakkında uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/06/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.