Taraflar arasındaki “İşçilik Alacakları“ davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Ankara 10.İş Mahkemesince davanın kısmen kabulüne  dair verilen 27.12.2005  gün ve 2004/1360-2028 sayılı kararın incelenmesi taraf vekili tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 9.Hukuk Dairesinin  9.11.2006 gün ve 2006/6650-29566 sayılı ilamı ile, (...1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Dosyada bulunan ve davacı tarafından imzası inkar olunmayan ibranamede fazla çalışma alacaklarının tam olarak alındığı kabul edildiğinden, bu istemin reddine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde kabul edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir…)  gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle, yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN: Davalı vekili

  HUKUK GENEL KURULU KARARI

Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü: 
Tarafların karşılıklı iddia ve savunmalarına, dosyadaki tutanak ve kanıtlara, bozma kararında açıklanan gerektirici  nedenlere ve özellikle ibranamenin dosya kapsamı ve davalının savunması ile çelişkili olmamasına göre Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken,önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır. Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 29.3.2006 gün 2006/9-82-118 sayılı kararında da bu görüş aynen benimsenmiştir.
SONUÇ: Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı H.U.M.K.nun 429. Maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 19.9.2007  gününde oybirliğiyle karar verildi.