Muğla Ceza Kararları - 5607 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/5792 Esas 2018/2904 Karar Sayılı İlamı

7. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5792
Karar No: 2018/2904
Karar Tarihi: 20.03.2018

5607 sayılı Yasaya aykırılık - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2015/5792 Esas 2018/2904 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanıkların 5607 sayılı yasaya aykırılık suçundan hükümlülüğüne ve erteleme cezasına karar vermiştir. Ancak, adli para cezasının belirlenmesinde TCK.nun 52/2. maddesi yerine TCK.nun 52/1-2. maddesinin yazılmış olması CMK.nun 232/6. maddesine aykırıdır. Ayrıca, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK.nun bazı bölümlerini iptal etmesi nedeniyle, sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeleri gerektiği, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise ceza infazı tamamlanana kadar yoksun bırakılmaları gerektiği gözetilmeden hüküm tesisi yapılmıştır. Bu nedenle, sanıkların temyiz itirazları kabul edilmiştir. TCK.nun 52/2. maddesi ve fıkrası, 53/1-2-3. madde ve fıkraları detaylı bir şekilde açıklanarak hükmün düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.

7. Ceza Dairesi 2015/5792 E. , 2018/2904 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Yasaya aykırılık
HÜKÜM : Hükümlülük, erteleme

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
1-Sanıklar hakkında adli para cezasının bir gün karşılığı miktarının belirlenmesinde 5237 sayılı TCK.nun 52/2. maddesi yerine TCK.nun 52/1-2. maddesinin yazılması suretiyle CMK.nun 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2- 24.11.2015 günlü 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1. fıkrasının (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,
Yasaya aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden ve bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca,
1- Hükmün 4. fıkrasından "TCK 52/1-2. maddesi" ifadesinin çıkartılarak yerine "TCK.nun 52/2. madde ve fıkrası" ifadesinin eklenmesi,
2- Hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/03/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.