Davacı, davalı işçinin maluliyet oranının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R
Dava,davacının işçisi davalı hakkında davalı kurum tarafından verilmiş bulunan maluliyet derecesine itirazla, davalı işçinin maluliyet oranının tespiti istemine ilişkindir
Mahkemece, davanın reddine ve "un sürekli iş göremezlik oranının %11,2 olarak meslekte kazanma gücünü kaybettiğinin (maluliyet) tespitine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve evraklardan; davalı ."un 02.02.1999 tarihinde geçirdiği iş kazasında Kurum’ca %8,2 iş göremezlik oranının olduğunun belirtildiği, Yüksek Sağlık Kurulu"nun 12.01.2007 tarihli kararıyla maluliyet oranının %8,2 olduğunun belirlendiği, 3.Adli Tıp İhtisas Kurumunun 29.02.2012 tarihli kararı ile davalı "un %11,2 oranında meslekte kazanma gücünü kaybettiğinin bildirildiği, Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu"nun 26.12.2013 tarihli kararı ile iş göremezlik oranını %11,2 oranında kaybetmiş olduğunun bildirildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda, davacı şirket davalı işçi için Kurum’ca belirlenen %8,2 iş göremezlik oranına itiraz etmiş iken yazılı gerekçelerle davanın reddi haricinde davacının aleyhine Kurum’ca kabul edilen iş göremezlik oranının da üzerinde olan %11,2 iş göremezlik oranının tespitine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Yapılacak iş,davanın reddine karar vermekten ibarettir.
O halde, davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine 23.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.