MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet


Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1412 sayılı CMUK"nun 251. maddesine benzer hükümler içeren 5271 sayılı CMK"nın “Delillerin tartışılması” başlıklı 216. maddesinin üçüncü fıkrasında; “Hükümden önce son söz, hazır bulunan sanığa verilir.” düzenlemesi yer almaktadır. Bu hüküm uyarınca katılmış olduğu takdirde son söz mutlaka sanığa verilerek duruşma bitirilecektir. Ceza muhakemesinde sanığın en önemli haklarından biri de savunma hakkı olup, hazır bulunduğu oturumda son söz sanığa verilmeden hüküm kurulması, savunma hakkının kısıtlanması sonucunu doğuracaktır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 31.01.2017 gün ve 59-39; 01.03.2016 gün ve 216-109; 03.03.2015 gün ve 170-20; 03.06.2014 gün ve 1207-309; 29.01.2013 gün ve 1406-30; 28.04.2009 gün ve 77-111; 29.01.2008 gün ve 193-7; 04.12.2007 gün ve 246-261; 25.04.2006 gün ve 3-124; 06.07.2004 gün ve 138-159 sayılı kararlarında açıkça belirtildiği üzere, savunma hakkı ile yakından ilgili olan son sözün sanığa ait bulunduğuna ilişkin usul kuralı emredici nitelikte olup, bu kurala uyulmaması hukuka kesin aykırılık oluşturmaktadır.
Kovuşturmanın sona erdirilip hükmün kurulması ve tefhimine geçilmesinden önce son söz alan tarafın sanık olması gerektiği şeklinde anlaşılması gereken “Son sözün sanığa verilmesi” kuralına uyulmaması hali, gerek “Savunma hakkının sınırlandırılamayacağı” ilkesine gerek CMK"nın 216. maddesinin üçüncü fıkrasına açık aykırılık teşkil edecek ve bu durum temyiz incelemesi aşamasında hükmün esasına geçilmeden önce bozma nedeni kabul edilecektir.
Açıklanan gerekçelerle yapılan yargılamanın 17.06.2014 tarihli son oturumunda duruşma zaptının üst kısmında, açılan celsede hakkında beraat kararı verilen sanık ... ve mahkumiyet kararı verilen sanık ...’in geldiği, başka gelen olmadığı belirtilerek devam eden celsede hazır olduğu belirtilen sanıklardan esas hakkındaki savunmaları alınarak, ayrı ayrı son sözlerinin sorulduğunun belirtildiği, ardından hükmün açıklandığı, ancak kararın kanun yolu kısmında hakkında mahkumiyet kararı verilen ve duruşma zaptına göre duruşma başladığında hazır olmayan ancak sonradan geldiği anlaşılan ve temyiz talebinde bulunan sanık ... ile ilgili olarak "Dair sanıklardan ... ile ... ile (Bu arada sanık ..."da yerine alındı), sanık ..."nın yüzüne karşı," şeklindeki ifadeyle kararın açıklandığı, her ne kadar duruşmaya başlanıldığında huzurda sanığın gelmediği anlaşılsa da sonrasında karar okunurken hazırda bulunduğu anlaşılan sanık ... hakkında, diyecekleri tespit edilip, savunma hakkı ile yakından ilgili bulunan CMK"nın 216/3. madde ve fıkrasına aykırı olarak, son söz hazır bulunan sanığa verilmeden yargılama bitirilmek suretiyle hükümlerin kurulması ve tefhim edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."nın temyiz nedeni bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 15.05.2018 günü oybirliğiyle karar verildi.