Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hükümler :1-Sanık ... için:
TCK’nın TCK’nın 89/1, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet
2-Sanık ... için:
TCK’nın 89/4, 22/3, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hüküm, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesi ile 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesinin uygulanması bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ...’ın bilinçli taksir koşullarının oluşmadığına, sanık ...’in, uzlaşmaya ilişkin kanun değişiklikleri nedeniyle yeniden uzlaşma işlemlerinin yapılması gerektiğine, zararın giderilmediği gerekçesiyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilişkin kanun hükümlerinin uygulanmadığına, savunma hakkının kısıtlandığına yönelik temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 08/07/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.