MAHKEMESİ : Bucak 1. Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacılar ... ve diğerleri vekili Avukat ... tarafından, davalı ... AŞ aleyhine 08/12/2015 gününde verilen dilekçe ile trafik kazasına bağlı ölüm nedeniyle maddi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; tazminat talebinin kabulüne dair verilen 03/05/2019 günlü karara karşı davalının istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; istinaf başvurusunun kısmen kabulü ile; Bucak 1. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2015/476-2019/210 sayılı kararının kaldırılmasına ve davanın kısmen kabulüne dair verilen 01/07/2020 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili ile katılma yolu ile davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 362/1-a maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 6763 sayılı Kanunun 44. maddesiyle HMK’ya eklenen Ek-Madde 1’de öngörülen yeniden değerleme oranı dikkate alındığında 2020 yılı için 72.070,00 TL’dir.
HMK’nın 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince, temyiz edenin sıfatına göre hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 72.070,00 TL’yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir. Katılma yolu ile temyiz ise asıl temyiz talebine sıkı sıkıya bağlıdır ve ona tabidir. Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 366. maddesi yollamasıyla 348. maddesinin 2. fıkrası gereğince asıl tarafın temyiz ettiği kararın temyizi kabil değilse temyiz süresini geçirmiş olan taraf cevap dilekçesi (katılma yolu) ile hükmü temyiz edemez. Temyiz yoluna başvuranın temyiz talebi Yargıtay tarafından esasa girilmeden reddedilirse, katılma yolu ile başvuranın temyiz talebi de reddedilir.
Somut olayda; asıl temyiz eden davalı tarafça temyize konu edilen miktarlar, yukarıda belirtilen temyiz kesinlik sınırının altında kalmaktadır. O halde Bölge Adliye Mahkemesi kararının temyiz kabiliyeti olmayıp asıl temyiz eden davalının temyiz dilekçesinin HMK’nın 362/1-a maddesi gereğince reddine karar vermek gerekmiştir. Davalı tarafın temyiz dilekçesinin değer yönünden reddine karar verildiğine göre, gerekçeli kararın tebliğinden sonra kararı temyiz etmeyip davalı tarafın temyiz dilekçesinin tebliğinden sonra katılma yolu ile kararı temyiz eden davacılar vekilinin de Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 348. maddesi gereğince temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda gösterilen nedenle, tarafların temyiz dilekçelerinin reddine, dosyanın ilk derece mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine GÖNDERİLMESİNE ve peşin alınan harçların istekleri halinde temyiz eden davacılara ve davalıya geri verilmesine 02/06/2021 gününde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.