Davacı, çalışma gücünün % 60"ını kaybettiğinin tespitiyle malullük aylığına hak kazandığına aksi yöndeki kurum işleminin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Davacı, çalışma gücünün %60"ını kaybettiğini tespit eden rapor tarihini izleyen ay başından itibaren malullük aylığına hak kazandığının tespiti ile davalı Kurum"un aksi yöndeki işleminin iptaline karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile davacının sadece 07.03.2009 – 06.04.2012 tarihleri arasında beden çalışma gücünün en az %60"ını kaybettiğinin tespitiyle, sadece bu dönemdeki %60"ı geçen maluliyeti nedeni ile bu dönem için 01.01.2012 tarihinden itibaren 06.04.2012 tarihine kadar malullük aylığına hak kazandığının tespitine, aksi yöndeki Kurum işleminin iptaline, davacının fazlaya ilişkin taleplerinin reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı Kurum tarafından ilk olarak 10.06.2010 tarihli karar ile davacının çalışma gücünün %60"ını kaybettiğinden bahisle davacıya maluliyet aylığı bağlandığı, aylık bağlama kararında 2011/Nisan ayında kontrol muayenesinin gerektiğinin bildirildiği, kontrol muayenesine giden davacıya alınan raporlar gerekçe gösterilerek davacının 08.12.2011 tarihli tahsis talebinin çalışma gücünün en az %60"ını kaybetmediğinin anlaşıldığı belirtilerek reddedildiği, Yüksek Sağlık Kurulu"nun 06.04.2012 tarihli kararında; Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı Tespit İşlemleri Yönetmeliği çerçevesinde davacının çalışma gücünün en az %60"ını kaybetmediğinin bildirildiği, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu"nun 17.02.2014 tarihli raporunda; davacının 11.10.2008 tarih ve 27021 sayılı yönetmeliğe göre beden çalışma gücünün en az %60"ını kaybetmediği, malul sayılamayacağı, ancak tıbbi belgelere göre 07.03.2009 – 06.04.2012 tarihleri arasında beden çalışma gücünün en az %60"ını kaybetmiş sayılması gerektiğinin belirtildiği, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu"nun anılan raporundan sonra davacı vekili tarafından Adli Tıp Genel Kurulu"ndan 03.08.2013 tarihli yönetmelik esas alınarak rapor aldırılmasının talep edildiği, Adli Tıp Genel Kurulu"nun 15.01.2015 tarihli raporunda; 03.08.2013 tarih ve 28727 sayılı yönetmeliğin Ek1 bölüm kapsamında davacının halihazırda çalışma gücünün en az %60"ını kaybetmediğinin bildirildiği anlaşılmaktadır.
Somut olayda; her ne kadar mahkemece Yüksek Sağlık Kurulu"nun 06.04.2012 tarihli raporu ile Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu"nun 17.02.2014 tarihli raporları arasında çelişki bulunması nedeni ile Adli Tıp Genel Kurulu"ndan rapor alınarak sonuca gidilmişse de; Adli Tıp Genel Kurulu"nun 03.08.2013 tarih ve 28727 sayılı yönetmeliğe göre ve davacının “ halihazır ” durumunu değerlendirerek sonuç bildirdiği, oysa ki Adli Tıp 3. İhtisas Kurulu"nca 11.10.2008 tarihli ve 27021 sayılı yönetmeliğe göre değerlendirme yapılarak davacının beden çalışma gücünün %60"ını kaybetmediği, ancak 07.03.2009 – 06.04.2012 tarihleri arasında beden çalışma gücünün %60"ını kaybetmediğinin bildirildiği anlaşılmaktadır.
Mahkemece yapılacak iş; Adli Tıp Genel Kurulu"ndan, 3. İhtisas Kurulu"nun 17.02.2014 tarihli raporunu, 11.10.2008 tarih ve 27021 sayılı yönetmelik ile 03.08.2013 tarih ve 28727 sayılı yönetmeliği, davacının halihazır durumunu ve 07.03.2009 – 06.04.2012 tarihleri arasını değerlendiren, çelişkiyi giderecek, denetime açık yeni bir rapor alınarak varılacak sonuca göre hüküm kurmaktan ibarettir.
Mahkemece yukarıda belirtilen maddi ve hukuki olgular dikkate alınmaksızın yazılı şekilde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde, davalı Kurum vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, 01.03.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.