MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki itirazın iptali davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -
Davacı vekili, müvekkilinin davalıya sunduğu seyahat ve konaklama hizmeti gereği düzenlenen faturaların davalıya tebliğ edilip itiraz edilmemesine rağmen ödenmediğini, davalı hakkında başlatılan icra takibinde, davalının takibe konu borcun 9.750,00 TL"lik kısmına yaptığı itirazın haksız olduğunu ileri sürerek, kısmi itirazın iptali ile %40 icra inkâr tazminatının tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacı tarafın seyahat hizmetini eksiksiz ve ayıpsız olarak vermediğini, haksız yere müvekkilini borçlandırdığını, biletleme ve bilet iptal işlemlerini gereği gibi yapmadığını savunarak, davanın reddini ve %40 kötüniyet tazminatının tahsilini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, dosya kapsamı ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davacının takip tarihi itibariyle davalıdan seyahat faturalarından dolayı 28.553,00 TL, vade farkı faturası nedeniyle 2.200,00 TL olmak üzere toplam 30.753,00 TL alacaklı olduğu, davacının 2.200,00 TL"lik vade farkına yönelik taleple ilgili olarak itirazın iptali isteminin bulunmadığı, takip tarihi itibariyle seyahat faturalarından dolayı davacı alacağı olan 28.553,00 TL"den itiraz dilekçesinde kabul edilen 25.000,00 TL"nin mahsubuyla davacının takip tarihi itibariyle davalıdan 3.553,00 TL alacaklı bulunduğu, dava konusu alacağın faturaya dayalı likit bir alacak olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile itirazın 3.553,00 TL üzerinden iptali ile takibin devamına, itiraz edilen alacağın %40"ı oranında 1.421,20 TL icra inkâr tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
TTK"nın 23/2. maddesi uyarınca tebliğe rağmen faturayı süresinde itiraz ve iade etmeyerek, ticari defterlerine borç kaydeden tacir, fatura münderecatını aynen kabul etmiş ve faturayı gönderen taraf, faturaya dayalı bu alacağının varlığını HMK"nın 222. maddesi (TTK"nın 84. ve 85. maddeleri) uyarınca ispatlamış olur. Deftere kayıt öncesinde ya da sonrasında, faturaların itiraz ve iadesi bu sonucu değiştirmez.
Davacı tarafça takip konusu edilen alacak, taraflar arasındaki ticari ilişkiye dayalı olarak davacı tarafından düzenlenen ve davalı tarafından itiraz edilmeksizin defterlerine kaydedildiğinden davacının faturaya dayalı alacağının varlığını HMK"nın 222. maddesi uyarınca kanıtlamış olduğu ve artık davalının, faturaya konu hizmeti almamış olmasının varılan bu sonuca bir etkisi bulunmadığı, icra takibinin de bu faturalara dayandığı, bu durumda, miktarı davalı yönünden bilinebilir, hesap edilebilir, belirlenebilir olan bu alacağın likit alacak niteliğinde olduğu kuşkusuzdur.

Bu itibarla, mahkemece, dava konusu alacağın bu niteliği gözetilerek, yargılama sonunda itirazın haksızlığı belirlenen alacak tutarı üzerinden davacı yararına İİK"nın 67/2. maddesi uyarınca icra inkâr tazminatına hükmedilmesi doğru olmuştur.
Öte yandan, İİK"nın 67/2. maddesi uyarınca, borçlunun itirazında haksızlığının belirlenmesi ve alacağın likit olması halinde, istem varsa borçlu aleyhine icra inkar tazminatına; alacak likit nitelikte olsun veya olmasın, bu alacak ile ilgili icra takibinin haksız ve kötüniyetli olması halinde istemi varsa, borçlu lehine kötüniyet tazminatına hükmedilmesi gerekir. İşbu tazminata hükmedilmesi için, takibin haksız olması tek başına yeterli olmayıp, ayrıca alacakların icra takibi başlatmakta kötüniyetli olması da gerekir. Alacaklının kötüniyetli sayılabilmesi için de, takibin haksız olduğunu bildiği ya da bilmesi gerektiği halde icra takibine girişmiş olması gerekir. Bu hususun ispat yükü de, davalı borçludadır. (Bkz. Prof. Baki Kuru, İcra ve İflas Hukukunda Menfi Tespit Davası ve İstirdat Davası, Ankara 2003, sayfa 173 vd. ayrıca Dairemiz"in 19.01.2012 tarih ve 2011/2342 E., 2012/239 K. sayılı ilamı da aynı yöndedir.)
Somut olayda, davacının icra takibinde kısmen haksız olduğu yargılama sonunda belirlenmiş ise de, icra takibinde haksızlığın, icra takibinin salt bu nedenle kötüniyetle başlatıldığının kabulüne yeterli olmadığı, takibin kötüniyetli olduğuna dair somut bir kanıt bulunmadığı, davacı tarafça faturalara dayalı olarak başlatılan icra takibinin, var olduğu düşünülen alacağın tahsili amacına yönelik olduğu gözetilerek, davalı lehine kötüniyet tazminatına hükmedilmemesi gerekmektedir. Mahkemece, kötüniyet tazminatı istemi hakkında değerlendirme yapılmamış ve olumlu ya da olumsuz bir karar verilmemiş ise de, bu husus sonuca etkili görülmemiş ve bozma nedeni yapılmamıştır.
Bu açıklamalara ve dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 08.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.