Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davalılardan Y.. İ.. vekili tarafından duruşmalı, davalılardan vekili tarafından duruşmasız olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan ve temyiz konusu hükme ilişkin dava, Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesinde sayılı ve sınırlı olarak gösterilen hallerden hiçbirine uymadığından Yargıtay incelemesinin duruşmalı olarak yapılmasına ilişkin isteğin reddine karar verildikten sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.





K A R A R


1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre; davalılar vekillerinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazlarının reddine,
2- Dava, davacının 1978-2004 yılları arasında geçen ve 1978 yılından 345 gün, 1979-1994 yılları arasında tam yıl (360"ar gün), 1995 yılından 290 gün, 1996 yılından 233 gün, 1997 yılından 263 gün, 1998 yılından 310 gün, 1999 yılından 360 gün, 2000 yılından 124 gün, 2001 yılından 360 gün, 2002 yılından 360 gün, 2003 yılından 309 gün davalı işyerlerinde geçen ve bildirilmeyen sigortalı çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
6100 sayılı HMK"nın 326.maddesine göre Kanunda yazılı hâller dışında, yargılama giderlerinin, aleyhine hüküm verilen taraftan alınmasına karar verilir. Davada iki taraftan her biri kısmen haklı çıkarsa, mahkeme, yargılama giderlerini tarafların haklılık oranına göre paylaştırır. Aleyhine hüküm verilenler birden fazla ise mahkeme yargılama giderlerini, bunlar arasında paylaştırabileceği gibi, müteselsilen sorumlu tutulmalarına da karar verebilir.
Mahkemece, davanın kabulü denmek suretiyle davacının davalı işyerinde 3649 gün hizmeti bulunduğunun tespitine karar verilmişse de talebin kısmen kabul edildiği halde kendisini vekille temsil ettiren davalılar yararına karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret tarifesi uyarınca maktu vekalet ücreti taktir edilmemesi ve davalıların yargılama giderlerinin tamamından sorumlu tutulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
Ne var ki, bu yanlışlıkların giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, HMK"nın geçici 3. maddesi delaletiyle HUMK’nun 438/7. maddesi gereğince düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
a) Hüküm fıkrasının (1.) bendinde yer alan "Davanın kabulü ile " sözcüklerinin çıkarılarak yerine "Davanın kısmen kabulü ile" sözcüklerinin yazılmasına,
b) Hükmün (4.) bendinin silinerek yerine “ Davacı tarafından yapılan 811,00 TL yargılama giderinden kabul ve ret oranına göre takdiren 400,00 TL"lik bölümünün davalılardan alınarak davacıya ödenmesine“ rakam ve sözcüklerinin yazılmasına,
c)Hüküm fıkrasına son bent olarak “Davalılar kendisini vekille temsil ettirdiklerinden Avukatlık asgari ücret tarifesine göre hesaplanan 1.500,00 TL. maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalılara verilmesine,” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,aşağıda yazılı temyiz harcının davalılardan Y.. İ.."ne yükletilmesine,

01/03/2016 gününde oybirliği ile karar verildi.