MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Karşılıksız yararlanma, mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
6352 sayılı Yasa"nın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 11/07/2012 tarihli dosyanın mahkemesine iade edilmesine dair kararı sadece elektrik enerjisi hırsızlığı suçundan kurulan hükümle ilgili olduğu, iade sonrası mühür bozma suçundan hüküm kurulmadığı, daha önce mühür bozma suçundan 04/05/2012 tarihinde kurulan hüküm ile bu hükme karşı sanık tarafından yapılan temyiz başvurusunun geçerli olduğu belirlenerek yapılan incelemede,
1-Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan 04.05.2012 tarihli mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Suça konu mühürleme tutanağını tanzim eden ... Dağıtım A.Ş."nin, mühürleme tarihinden sonra 29.05.2013 tarihinde özelleştirildiğinin anlaşılması karşısında tebliğnamadeki bozma görüşüne iştirak edilmemiş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24/11/2015 tarihinde yürürlüğe giren 08/10/2015 gün ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
2-Sanık hakkında karşılıksız yararlanma suçundan kurulan 23.10.2013 tarihli mahkumiyet hükmünün temyiz incelemesinde;
Katılan kurum zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yasa"nın geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyet karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasa"nın geçici 2/2. ve CMK’nın 223/4-a maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 06/04/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.