Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 53/6, 50/4, 50/1-a, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanık müdafinin yeni delil ortaya çıktığına, sanık hakkında beraat kararı verilmesi gerektiğine ilişkin, katılan vekilinin hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken uygulanan Kanun maddesinin (52/2) gösterilmemesi suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı hareket edilmesi;
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün “adli para cezasına çevrilmesine ilişkin e bendinin” hükümden çıkarılması ve yerine “Sanığın kişisel ve sosyal durumu, sabıkasız hali ve suçun taksirli niteliği ile failin suç sonrasındaki davranışları ile eylemin taksire bağlı neticesinin gözetilmesi sonucunda faile tayin olunan uzun süreli cezasının takdiren, TCK"nın 50/4. maddesi hükmü de gözetilerek aynı kanunun 50/1-a maddesi uyarınca şahsi ve ekonomik hali ile temel cezayı belirleyişteki ölçütlerin de dikkate alınması ile öngörülen toplam 1215 gün müddetli cezanın 5237 sayılı TCK’nın 52/2 maddesi gereğince günlüğü takdiren 30 TL"den ADLİ PARA CEZASINA DÖNÜŞTÜRÜLMESİ İLE SANIĞIN 36,450 TL ADLİ PARA CEZASI İLE CEZALANDIRILMASINA” ibarelerinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 11.09.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.