Kasten yaralama suçundan sanık ..."nin, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/1. maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Pendik 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 25.03.2010 tarihli ve 2009/1126 Esas, 2010/292 Karar sayılı kararının Yargıtay 3. Ceza Dairesinin 26.06.2012 tarihli ve 2011/4220 Esas, 2012/27052 Karar sayılı ilamı ile onanarak kesinleşmesini müteakip, 02.12.2016 tarihinde Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilamdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle hükümlünün hukuki durumunun yeniden değerlendirilerek, infazın durdurulup durdurulmayacağına dair bir karar verilmesi yönündeki talebinin kabulüne ilişkin anılan Mahkemenin 29.11.2019 tarihli ve 2019/1126 Esas, 2010/292 Karar sayılı ek kararını müteakip, taraflar arasında uzlaşma sağlanması sebebiyle kamu davasının düşürülmesine dair ... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.02.2020 tarihli ve 2009/1126 Esas, 2010/292 Karar sayılı ek kararına karşı Adalet Bakanlığının 17.11.2020 tarihli ve 2020/10479 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 04.01.2021 tarihli ve 2020/107400 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, infaza konu 5237 sayılı Kanun"un 86/1. maddesinde düzenlenen kasten basit yaralama suçunun, 25.03.2010 tarihinde verilen mahkûmiyet kararının, 26.06.2012 tarihinde Yargıtay tarafından onanarak infazına başlandığı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinin 02.12.2016 tarihli Resmî Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile değişiklik yapılmasından önceki haline göre de, anılan maddenin 253. maddesi gereğince uzlaşma kapsamında olduğu; bu bakımdan anılan değişikliğin, Yargıtay tarafından yapılan temyiz incelemesi sırasında mevcut olduğu cihetle, söz konusu kararın niteliği itibariyle 5237 sayılı Kanun"un 7/2. maddesinde düzenlenen uyarlama yargılamasına konu teşkil etmesinin mümkün bulunmadığı nazara alınmadan, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanığın üzerine atılı 5237 sayılı Türk Ceza Kanun"un 86/1. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçunun 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 253. maddesinin 02.12.2016 tarihli 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanun"u ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun"un 34. maddesi ile değiştirilmeden önceki haline göre de uzlaşma kapsamında olup, anılan Kanun ile yapılan düzenlemenin yürürlüğe girdiği tarihten önce usulüne uygun olarak yapılan uzlaşma tekliflerinin geçerli olduğu, bu nedenle uzlaşma teklifi yapılmış dosyalarda yeniden uzlaşma teklifi yapılmasına gerek bulunmadığı, somut olayda soruşturma aşamasında mağdura kolluk görevlileri tarafından uzlaşma teklifinde bulunulduğu ve mağdurun uzlaşmayı kabul etmediğinin anlaşılması karşısında infaz aşamasında mahkemece dosyanın yeniden ele alınarak ek karar ile uzlaşma nedeniyle düşme kararı verilmesinde isabet görülmemiştir.
Bu nedenle, Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; ... 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.02.2020 tarihli ve 2009/1126 Esas, 2010/292 Karar sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4. maddesinin (c) bendi gereğince aleyhe sonuç doğurmamak ve yeniden yargılama yapılmamak üzere kanun yararına BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.02.2021 gününde oybirliğiyle karar verildi.