Davacı, davalılardan işverene ait işyerinde 01/05/2005-25/06/2013 tarihleri arasında geçen çalışmalarının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R

Dava; davacının davalı işyerinde 01.05.2005 ile 25.06.2013 tarihleri arasında kapıcı olarak geçen çalışmalarının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile hükümde yazılı şekilde karar verilmiştir.
Uyuşmazlık, somut olayda fiili çalışma olgusunun yöntemince kanıtlanmış olup olmadığı, mahkemece bu yönde yapılan inceleme ve araştırmanın hükme yeterli bulunup bulunmadığı noktasında toplanmaktadır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79/10. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/9. maddeleri bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de, davanın niteliğinin kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; davalı işyeri olan apartmanın tescil kapsamında olmadığı, ancak karar defterine gore 15.01.1993 yılından beri fiilen kullanıldığı, davalı apartman işyerinde kapıcı olarak çalıştığını beyan eden davacı adına düzenlenen işe giriş bildirgesi ve bildirilen çalışma bulunmadığı, karar defterinde davacı veya kapıcı için bilginin bulunmadığı, davacının hizmet cetvelinde talep edilen dönemle çakışan 16.03.2009-12.05.2009 tarihleri arasında Türkiye İş Kurumundan kısmi bildirim yapıldığı, dinlenen tanıkların sıfatlarının belgelendirilmediği anlaşılmıştır.
Somut olayda, öncelikle davacının 16.03.2009-12.05.2009 tarihleri arasında dava dışı işyerinden bildirilen çalışmanın kısmi süreli olduğu ve kurs kayıtlarında günlük 5 saat dersin yapıldığı bildirildiğinden, davacının iddia ettiği çalışmanın kapıcılık olması ve part-time yapılabilmesi nedeniyle, bu tarihler arasındaki Kuaförlük kursunun davacının çalışmasına engel olmayacağı ve hak düşürücü sürenin geçmeyeceği değerlendirilmeden sonuca gidilmesi isabetsiz olmuştur.

Mahkemece yapılacak iş; davacının iddia ettiği çalışma nedeniyle 01.05.2005-25.06.2013 tarihleri arasında hak düşürücü sürenin geçmeyeceği göz önüne alınarak, talep edilen dönemde apartmanda oturan kiracı ve ev sahipleri tespit edilip tarafların gösterdikleri tanıklar haricinde re"sen seçilecek kişiler dinleyerek, ayrıca zabıta tarafından tespit edilen komşu işyeri tanığı ile davacının talep ettiği dönemde komşu site/apartmanlarda kapıcı olarak çalışan kişiler de zabıta marifeti ile tespit edilip (belgelendirilerek) dinleyerek ve davalı apartmana yakın bakkal, market ve diğer işyerlerinin çalışan ve sahiplerini tespit edip tanık olarak beyanlarını alıp ve tüm bu deliller ışığında karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde tarafların bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacı ve davalıya iadesine, 10/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.