MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce verilen 08/07/2015 tarih ve 2014/266-2015/149 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin “...” ibaresinin 40. sınıfta tescili için yaptığı 2012/32221 no’lu marka başvurusunun, davalının 2003/26463 no’lu, “...” ibareli markası ile benzer olup, iltibasa sebebiyet vereceği gerekçesiyle yaptığı itirazın kabul edilerek müvekkili başvurusunun reddine karar verildiğini oysa, müvekkilinin rüzgar enerjisi sektöründe kullandığı “...” markası ile tanındığını ve “...” unvanını da 1975 yılından bu yana aralıksız olarak kullandığını, “...” işaretinin 40. sınıfta tescili için yapılan başvurunun haksız olarak reddedildiğini, tarafların faaliyet alanlarının ve marka işaretlerinin farklı olduğunu, ... 4. Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi’nin 2007/316 E-2009/336 K. sayılı kararı ile de her iki firmanın faaliyet alanları ile temsil ettikleri mal ve hizmetlerin farklı olduğunun tespit edildiğini ileri sürerek, ... YİDK’in 18/04/2014 tarih, 2014-M-5007 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ... vekili, YDİK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Diğer davalı şirket vekili, taraflar arasında görülen ve kesinleşen davada, müvekkilinin 2003/26463 no’lu “SOYUT” markası yönünden 14, 16 ve 40. sınıflar bakımından kazanılmış hakkı olduğu, “...” ibareli ticaret unvanını 1993 yılından bu yana nizasız fasılasız kullandığı, tescil tarihinden önce de tescilli sınıflarda faaliyetlerini sürdürdüğü, bu kullanımlar sebebiyle davacının sessiz kalma yoluyla hak kaybına uğradığı, davacının tanınmışlık ve önceye dayalı kullanım iddialarını ispatlayamadığı, tescilli olmayan davacı markasının kullanım sonucu ayırt edicilik kazanamayacağının tespit edildiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma, toplanılan deliller, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının "..." markası ile davalının "...” ibareli markası arasında ortalama tüketicileri iltibasa düşürecek derecede bir benzerlik bulunduğu, bu itibarla YDİK kararının yerinde olduğu gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 3,70 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 24/01/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.