MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde nitelikli cinsel saldırı
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdure vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;
Mağdurenin beden veya ruh bakımından kendisini savunmaya engel akıl hastalığının bulunduğuna dair raporu nedeniyle mahkemece atanan vasisine gerekçeli kararın 23.06.2017 tarihinde tebliğ edilmesine rağmen kararı temyiz etmesi karşısında, mağdureye tayin edilen vekilin davaya katılma ve hükmü temyiz etmeye hakkı bulunmadığından, vaki temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle ceza verilmesine yer olmadığına dair verilen hüküm usul ve kanuna uygun olduğundan, O Yer Cumhuriyet Savcısının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 18.12.2017 tarihinde üye ..."ın karşı oyu ve oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY
Dosya içeriğine ve oluşa uygun kabule göre sanığın olay günü mağdure ve eşini çalıştırmak için bahçesine götürdükten sonra para karşılığı cinsel ilişkiye girdiği, mağdurenin olay tarihinde de musab olduğu anlaşılan akıl hastalığı nedeniyle olayın hukuki anlam ve sonuçlarını algılayamadığı ve ruhsal yönden mukavemet edemediği, bu şekilde nitelikli cinsel saldırı suçunu işlediği sabittir ve olayın bu oluş şekli konusunda tartışma yoktur.
Yerel mahkemece, özetle mağduredeki akıl hastalığının sanık tarafından bilinemeyeceğinden bahisle TCK"nın 30.maddesine dayanılarak ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiş, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyizi üzerine Dairemizce bu hüküm onanmıştır. Dosyada yer alan kanıtlara göre sanık hakkında TCK"nın 30. maddesinin uygulanma koşullarının bulunmadığı kanaatine vardığımızdan sayın çoğunluğun onama düşüncesine iştirak edilmemiştir. Şöyle ki;
Mağdure hakkında bu ve başka olaylar nedeniyle alınan Adli Tıp Kurumu raporlarda psikiyatrik hastalığı nedeniyle beden ve ruh bakımdan kendini savunamayacağı, hastalığının hekim olmayanlarca anlaşılabileceği bildirilmiştir. Ayrıca bu raporların gerekçelerinde diğer bulgular yanında “duygulanımının kısıtlı olduğu, kısa cevaplar vererek konuştuğu, reaksiyon süresinin uzun, nicel yargılama ve soyutlamanın bozuk, düşünce akışının yavaşlamış olduğunun, kişilik testi uygulamasında dış dünya ile ilgilerinin sınırlı olduğu, entelektüel süreçlerde fakirli dikkat çektiği, sosyal çevre ile ilişkilerin ve ortak düşünceye katılımın zayıf, donuk ifadesinin olduğu ” belirtilmiştir. Raporlarda gösterilen bu akıl hastalığı bulgular herkesin rahatlıkla görüp anlayabileceği tür ve boyuttadır. Kaldı ki, dosyadaki anlatımlara ve sanığın ikrarına göre sanığın mağdure ile aynı küçük çevrede yaşadıkları, uzun süredir birbirlerini tanıdıkları (ikrarına nazaran altı yıldır), mağdurenin kardeşinin sanığın yanında çalıştığı, madure ve eşinin zaman zaman sanığın bağ ve bahçe işlerinde çalıştıkları anlaşılmaktadır. Tüm bu bilgilere ve olayın gerçekleşme biçimine nazaran sanığın mağdurede mevcut akıl hastalığını bildiği açıktır. Ayrıca aynı mağdureye yönelik başka sanıklar tarafından gerçekleştirilen cinsel saldırı eylemleriyle ilgili davlarda Dairemizce sanıkların cezalandırılmaları yönünde karar verilmiştir. (Dairemizin 08.04.2015 gün ve 2015/5455 sayılı kararı bu yöndedir) Bu nedenle TCK"nın 102/2 ve 102/3-a. maddesine göre cezalandırılması gerekmektedir.
Açıklanan nedenlerle mağdureyi uzun süredir tanıyan ve akıl hastalığını bildiği açık olan sanık hakkında TCK’nın 30. maddesinin uygulanma koşullarının bulunmadığı anlaşıldığından, sayın çoğunluğun hükmün onanması yönündeki görüşüne iştirak edilmemiştir.