MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasında görülen davada ... 20. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01/02/2016 tarih ve 2016/38-2016/25 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalıların ... ile "... ..." kanalında yayınlanmak üzere "..." isimli televizyon programı satışı için anlaştıklarını, bu programda davalı şirket satıcı, davalı ..."ın yapımcı olduğunu, bu programın "... ..." kanalında 25.6.2013-24.12.2013 tarihleri arasında haftalık olmak üzere toplam 23 bölüm olarak yayınlandığını, müvekkilinin bu programda sunuculuk yaptığını, bölüm başına 500 TL için şifahi bir anlaşma yaptıklarını, müvekkilinin toplam 23 bölümde sunuculuk yaptığını, ilk 9 bölüm parasının ödendiğini ancak 14 bölümün parasının bugüne kadar ödenmediğini iddia ederek, müvekkiline ödenmeyen 14 bölümlük ücret olan 7.000,00 TL"nin her 500,00 TL"sine yayınlanan her bölüm tarihinden itibaren işletilecek ticari faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalılar, davaya cevap vermemiştir.
Mahkemece taraflar arasındaki ihtilafın 5846 sayılı ... kapsamına göre belirlenmiş haklara ilişkin olduğu, bu durumda uyuşmazlığın Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesinin görevine girdiği, mahkemenin görevsiz olduğu, görev hususunun dava şartı olması sebebiyle dava dilekçesinin görev yönünden usulden reddine karar verilmiştir.
Karar davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava sunuculuk ücretinin tahsiline ilişkindir. Taraflar arasındaki uyuşmazlığın yalnız ücret alacağına ilişkin olması nedeniyle Fikir Sanat Eserleri Kanunu kapsamında ve Fikri ve Sınai Haklar Mahkemesinde görülmesi gereken bir dava niteliğinde olmayıp, mahkemece yazılı gerekçe ile görevsizlik kararı verilmesi doğru olmayıp bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulüyle hükmün davacı lehine BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 25.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.