Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki motosikletle gece vakti aydınlatmanın olduğu yerleşim içi T ... kontsolzüce kavşağa girip sola dönüş yaparak seyrine devam ettiği sırada, sağdan gelerek aynı istikamette seyreden ve sanığı sollamak isteyen katılan ..."in idaresindeki motosikletle çarpışması neticesinde, ... vücudunda kemik kırığı meydana gelecek ve hayati tehlike geçirecek şekilde, motosiklette yolcu olarak bulunan eşi ... ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olayda, eşit kusurlu olan sanığın mahkumiyetine ilişkin yerel mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusurunun olmadığına ilişkin ve sair temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 06/04/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.