Davacı, davalı işverene ait işyerinde 01.10.1993-20.08.2007 tarihleri arasında çalıştığının tespitine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tesbit edildi.

K A R A R


1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere, hükmün dayandığı gerektirici nedenlere göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, davacının 01/10/1993-20/08/2007 tarihleri arası davalı işverene ait ait plakalı araçta şoför olarak çalıştığının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, istemin reddine karar verilmiş ise de, bu sonuca eksik araştırma ile varılmıştır.
Davanın yasal dayanağını oluşturan 506 sayılı Yasa"nın 79. ve 5510 sayılı Yasa"nın 86/8. maddeleri gereği bu tip hizmet tespiti davaları için özel bir ispat yöntemi öngörmemiş ise de davanın niteliği kamu düzenini ilgilendirdiği ve bu nedenle özel bir duyarlılık ve özenle yürütülmesi gerektiği Yargıtay"ın ve giderek Dairemizin yerleşmiş içtihadı gereğidir. Bu tür davalarda öncelikle davacının çalışmasına ilişkin belgelerin işveren tarafından verilip verilmediği yöntemince araştırılmalıdır.Yönetmelikle tespit edilen belgeleri işveren tarafından verilmeyen veya çalıştıkları Kurumca tespit edilmeyen sigortalılar, çalışmalarını hizmetlerinin geçtiği yılın sonundan başlayarak 5 yıl içerisinde mahkemeye başvurarak alacakları ilam ile ispatlayabilirlerse bu çalışmaların dikkate alınacağı belirtilmiştir. Bu koşul oluşmuşsa işyerinin gerçekten var olup olmadığı, kanun kapsamında veya kapsama alınacak nitelikte bulunup bulunmadığı eksiksiz bir şekilde belirlenmeli, daha sonra çalışma olgusunun varlığı özel bir duyarlılıkla araştırılmalıdır. Çalışma olusu her türlü delille ispat kazanabilirse de çalışmanın konusu, niteliği, başlangıç ve bitiş tarihleri hususlarında tanık sözleri değerlendirilmeli, dinlenen tanıkların davacı ile aynı dönemlerde işyerinde çalışmış ve işverenin resmi kayıtlara geçmiş bordro tanıkları yada komşu işverenlerin aynı nitelikte işi yapan ve bordrolarına resmi kayıtlarına geçmiş çalışanlardan seçilmesine özen gösterilmelidir. Bu tanıkların ifadeleri ile çalışma olgusu hiçbir kuşku ve duraksamaya yer vermeyecek şekilde belirlenmelidir. Yargıtay 16.9.1999 gün 1999/21-510-527, 30.6.1999 gün 1999/21-549-555- 3.11.2004 gün 2004/21- 480-579 sayılı kararları da bu doğrultudadır.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden, işyerinin 01/09/2007 tarihinde 506 sayılı Yasa kapsamına alındığı, davalı işveren cevap dilekçesinde davacının 2005-2007 arası yevmiye usulü aralıklı olarak çalıştığını belirttiği, davalı adına minibüs işletmesinden dolayı 21/07/1994 tarihinde başlayan vergi kaydının bulunduğu, davacı tarafından gösterilen tanıklardan, beyanında, davacının 1994-2007 arası davalıya ait araçta çalıştığını, İ.. Ö.. ise, davacının 8-10 yıl çalıştığını kendi işlerinden dolayıda 2-3 yıl ara verdiğini belirttikleri, davalı tarafından gösterilen tanıklardan, A.. H.. davacının 1998 yılından bu yana davalı nezdinde çalıştığını, H.. B.. davacının 2005-2007 arası çalıştığını, H.. V.. ise, 1999-2001 arası davalıya ait araçta kendisinin çalıştığını, davacının çalışmasıyla ilgili bilgisi olmadığını belirttikleri, diğer davalı tanıklarının da bilgilerinin bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Somut olayda, tanık beyanları arasında oluşan çelişkiler giderilmediği, uyuşmazlık konusu olan 1994-2007 arası sözkonusu durakta faaliyette bulunan araç sahipleri veya çalışanlarının resen tespit edilip beyanlarına başvurulmadığı, yine ceza tutanaklarının araştırılmadığı, kararın gerekçe bölümünde bahsedilen ve davacının 1998 yılında davalıya ait olmayan plakalı araç ile başka bir araça çarparak ölüme sebebiyet vermek suçundan mahkum olduğu hususuyla ilgili bilgi ve belgelerin dosyaya getirilmediği, dolayısıyla davacının çalışma olgusunun yeterli ve gerekli bir araştırmayla hiç bir kuşku ve duraksamaya yer bırakmayacak sağlıklı bir biçimde belirlenmediği anlaşılmaktadır.
Yapılacak iş, uyuşmazlık konusu dönemde söz konusu işyeri tescilsiz olup dönem bordrosu bulunmadığına göre, öncelikle 1994-2007 arası dönemde durakta faaliyette bulunan araç sahiplerini veya şoförlerini resen tespit edip dinlemek, gerekirse araçların bağlı olduğu durak çevresindeki komşu işyerlerinin zabıta marifetiyle tespit edilecek sahiplerinin veya çalışanlarının beyanlarına başvurmak, yine uyuşmazlık konusu dönemde davacıya trafik cezası kesilip kesilmediğini emniyet müdürlüğünden sormak, bilirkişi raporunda belirtilen ancak dosya içerisinde bulunmayan davacının 1998 yılında davalıya ait olmayan plakalı araç ile başka bir araça çarparak ölüme sebebiyet vermek suçundan mahkum olduğu hususuyla ilgili bilgi ve belgelerin dosyaya ibrazını sağlamak ve davanın nitelikçe kamu düzenini ilgilendirdiği nazara alınıp araştırma genişletilerek tüm deliller birlikte değerlendirilip sonucuna göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular nazara alınmaksızın eksik araştırma ve inceleme sonucunda yazılı şekilde karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
14/03/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.