Erzurum Ceza Kararları - 5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/18500 Esas 2020/12393 Karar Sayılı İlamı

19. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/18500
Karar No: 2020/12393
Karar Tarihi: 07.10.2020

5607 sayılı Kanuna Aykırılık - Yargıtay 19. Ceza Dairesi 2019/18500 Esas 2020/12393 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir hüküm temyiz edilmiştir. Suç, 5607 sayılı Kanuna Aykırılık olarak belirlenmiştir ve sanık mahkumiyetle sonuçlanmıştır. Temyiz isteği reddedilerek inceleme yapılırken, nakil aracının iadesi kararına yönelik herhangi bir temyiz talebi olmadığı için sanık tarafından yapılan temyiz başvurusu incelenmiştir. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçeler de göz önünde bulundurulduktan sonra, başka bir neden bulunmadığı kanaatine varılmıştır. Ancak, 7242 sayılı Kanunun 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasa'nın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca etkin pişmanlık uygulaması olanaklı hale geldiği için, yerel mahkemenin yasal koşulları kontrol etmek ve sonucuna göre uygulama yapmakla yükümlü olduğu vurgulanmıştır. Ayrıca, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de Anayasa Mahkemesi'nin 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenlerle, karar bozulmuş ve dosya yerel mahkemeye gönderilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5607 sayılı Kanunun 5/2. madd

19. Ceza Dairesi 2019/18500 E. , 2020/12393 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 5607 sayılı Kanuna Aykırılık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya incelendi, gereği görüşülüp düşünüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Suçta kullanılan nakil aracının iadesi kararına yönelen sanık veya katılan idaresi tarafından yapılan bir temyiz talebi bulunmadığı gözetilerek sanığın kendisi hakkında verilen mahkumiyet kararına karşı yaptığı temyiz başvurusuna hasren yapılan incelemede;
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede; başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak,
1-Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 62.maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasa"nın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nin 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasa’nın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasa"ya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2-Kasıtlı suçtan hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesi uyarınca hak yoksunluklarına hükmedilmiş ise de, 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 E., 2015/85 K. sayılı kararı ile anılan maddenin bazı hükümlerinin iptal edilmiş olması nedeniyle yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Bozmayı gerektirmiş ve sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden HÜKMÜN 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın mahkemesine gönderilmesine, 07/10/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.