MAHKEMESİ :AİLE MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki yoksulluk nafakası artırım davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı dilekçesinde;davalı ile 2009 yılında boşandıklarını,boşanma ile lehine aylık 150 TL nafakaya hükmedildiğini,kirada oturması,ihtiyaçlarının olması ve günün ekonomik koşulları nedeniyle hükmedilen nafakanın yetersiz kaldığını,davalının ise nakliye işi ile uğraşıp gelirinin yüksek olduğunu belirterek,aylık 150 TL"lik nafakanın 850 TL artırılması ile aylık 1.000 TL"ye yükseltilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde;davacının vefat eden babasından yetim maaşı aldığını ve evlerde ve hastanelerde hasta bakıcılığı yaparak gelir elde ettiğini,davacının üzerine kayıtlı aracı da bulunduğunu,davalının ise eski model kamyoneti ile taşımacılık yaptığını,yaşı ve sağlık sorunları nedeniyle eskisi gibi çalışamadığını,tarafların müşterek çocuklarının da davalı ile yaşadığını ve davalının bu çocuğun eğitim masraflarını da karşıladığını,talep edilen nafaka miktarının da fahiş olduğunu savunarak,davanın reddini istemiştir.
Mahkemece;davanın kısmen kabulü ile,aylık 150 TL"lik yoksulluk nafakasının dava tarihinden itibaren aylık 350 TL daha artırılması ile aylık 500 TL"ye yükseltilmesine karar verilmiş,hüküm süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Kural olarak tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir. (TMK m.176/4) Bu yasal düzenlemeye göre iradın artırılması veya azaltılması için ya tarafların mali durumlarının değişmesi ya da hakkaniyetin bunu zorunlu kılması gerekmektedir.
Yoksulluk nafakasının artırımına ilişkin davalarda; tarafların ekonomik ve sosyal durumlarındaki değişikliğin, önce kurulan dengeyi bozup bozmadığı göz önünde bulundurulmalı, nafaka alacaklısının ihtiyaçlarını karşılayacak, nafaka yükümlüsünün gelir durumu ile orantılı olacak şekilde hakkaniyet ölçüsünde artırım yapılmalıdır.
Yargıtay"ın bu konudaki yerleşmiş uygulamasına göre; nafaka alacaklısı kadının ihtiyaçları ile nafaka yükümlüsü davalının gelir ve giderinde, nafakanın takdir edildiği tarihe göre olağanüstü bir değişiklik olmadığı takdirde; yoksulluk nafakası TÜİK’in yayınladığı ÜFE oranında artırılmalı ve böylece taraflar arasında önceki nafaka takdirinde sağlanan denge korunmalıdır.
Tüm bu bilgiler ışığında somut olaya bakıldığında;artırımı talep edilen yoksulluk nafakasının 30.03.2009 tarihinde kesinleşen boşanma ilamıyla belirlendiği,eldeki nafaka artırım davasının ise 30.01.2015 tarihinde açıldığı görülmektedir.Tarafların ekonomik ve sosyal durum araştırma sonuçlarına göre,davacının ev hanımı olup çalışmadığı,babasından 480 TL yetim aylığı aldığı,aylık 550 TL de kira ödemesi olduğu;davalının ise şoför olup aylık 1.000 TL geliri bulunduğu,oturduğu evin çocuklarına ait olduğu,kredi ile aldığı bir yazlık evi bulunduğu anlaşılmaktadır.Ayrıca,tarafların ekonomik ve sosyal durumunda boşanmadan sonra olağanüstü bir değişiklik olduğuna dair taraflarca bir iddianın ileri sürülmediği de dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Mahkemece, yoksulluk nafakasına karar verilen 30.03.2009 tarihinden arttırım davasının açıldığı 30.01.2015 tarihine kadar geçen süre ve yoksulluk nafakasının niteliği gözetilerek, nafakanın TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranında arttırılması suretiyle dengenin yeniden sağlanması gerekirken, yanılgılı değerlendirme sonucu yüksek oranda nafaka artışına karar verilmesi, usul ve yasaya aykırı olup, bu husus bozmayı gerekmiştir.
Hal böyle olunca mahkemece yapılacak iş;yoksulluk nafakasına karar verilen tarih ile bu dava tarihi arasında geçen süre ve yoksulluk nafakasının niteliği de gözetilmek suretiyle,boşanma neticesinde hüküm altına alınan yoksulluk nafakasında TÜİK"in yayınladığı ÜFE oranında artışa hükmetmek olmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.