MAHKEMESİ : ESKİŞEHİR 4. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 27/11/2014
NUMARASI : 2014/176-2014/743

Taraflar arasındaki eşya alacağı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesi ile; tarafların boşandıklarını, davacıya düğün esnasında takılan ziynet eşyalarının davalı tarafından borçları olduğu ileride yerine koyacağını belirterek davacının rızası dışında elinden alındığını, bozdurularak harcandığını, ancak bir daha yerine konmadığını iddia ederek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 5.000 TL ziynet bedelinin davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, bilahare ıslah dilekçesi ile ziynet eşyası bedelinin 22.699 TL olarak kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı duruşmadaki beyanı ile; davacı ile 4 yıl nişanlı kaldıklarını, maddi sorunlar nedeniyle evlenemediklerini, evlendiklerinde düğünde takılan ziynet eşyalarının bozdurularak borçlara harcanması konusunda anlaştıklarını, davacının altınların bozdurulacağını bildiğini ve altınları bağışladığını, dava dilekçesindeki kadar ziynet eşyası olup olmadığını hatırlamadığını, altınların tamamının düğün borçları için bozdurulmadığını, bir kısmını da davacının kendi özel ihtiyaçları için bozdurup harcadığını, hangi altının ne için bozdurulduğunu bilmediğini savunarak davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; davacının, ziynetlerin davalı tarafından geri alınmak üzere bozdurulduğunu yemin ile ispat ettiğinden bilirkişi raporu ile sabit olduğu miktar kadar davanın kısmen kabulüne, 12.463 TL ziynet alacağının dava tarihinden itibaren yasal faiziyle birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir. Ancak;
Dava; düğünde takılan ziynet eşyalarının bedelinin tahsili talebine ilişkindir.
Kural olarak düğün sırasında takılan ziynet eşyaları, kim tarafından, kime takılırsa takılsın, kadına bağışlanmış sayılır ve artık kadının kişisel malı kabul edilir.
Ne var ki somut olayda; hükme esas alınan bilirkişi raporunda geline ve damada takılan ziynetler eşyaları ayrı ayrı değerlendirilmiş, mahkemece de yalnızca geline takılanlar yönünden tahsil kararı verilmiştir.
O halde mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, düğün sırasında geline ve damada takıldığı tespit edilen tüm ziynet eşyaları yönünden davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yukarıdaki şekilde davanın kısmen kabulü doğru görülmemiş bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 23.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.