Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, e, 22/3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafii ve katılan vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Olay tarihinde, sanığın sevk ve idaresindeki minübüs ile meskun mahalde, alacakaranlık vakti bölünmemiş iki yönlü asfalt kaplama yolda mahal sınırları üzerinde bir hızla seyir halindeyken, olay yeri kavşağa geldiğinde direksiyon hakimiyetini kaybederek aracının sağ ön kısımlarıyla park halindeki bir aracın arkasından karşıdan karşıya geçmek için beklemekte olan katılana çarparak nitelikli şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; mahkemece, “sanığın kullandığı minibüsün hızlı şekilde caddede ilerlediği, sanığın şoförlüğüne güvenerek kaza yapmayacağı düşüncesiyle bilinçli taksirle hareket ederek kazaya sebebiyet verdiği” gerekçe gösterilerek bilinçli taksir hükümlerinin uygulanmasına karar verilmiş ise de, bilinçli taksirle hareket ettiğine ilişkin somut delil bulunmayan sanık hakkında bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeden TCK"nın 22/3. maddesinin tatbiki suretiyle, fazla cezaya hükmolunması,
2-Dosya kapsamında mevcut doktor raporlarına göre; katılanın hayati tehlike geçirecek, vücudunda birden fazla ağır kemik kırığı oluşacak ve organlarından birinin işlevinin zayıflamasına neden olacak şekilde yaralandığı gözönünde bulundurulduğunda, TCK"nın 89/1 maddesi gereğince belirlenen temel cezada, aynı Kanunun 89/2-a.b.e maddesi uyarınca yarı oranında artırım yapılarak ceza verilmesi gerektiği gözetilmeden, bir kat artırım yapılmak suretiyle sanığa fazla ceza tayini ile uygulama maddesi olan TCK"nın 89/2-a maddesinin hükümde gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
3-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin kastının yoğunluğu" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi
4-5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
5-TCK"nın 53/6. maddesinde, 3 aydan az ve 3 yıldan fazla olmamak üzere sürücü belgesinin geri alınabileceği düzenlenmiş olup, aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, mesleği şoförlük olan sanık hakkında, en üst hadden 3 yıl süreyle sürücü belgesinin geri alınmasına karar verilmesi,
6-Sanığın gözaltında ve tutuklukta geçirdiği sürenin, 5237 sayılı TCK"nın 63. maddesi uyarınca cezasından mahsup edilmesine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kabul ve uygulamaya göre de;
7-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 61/2. maddesine aykırı olarak, 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesinin aynı Kanunun 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan sonra uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 26/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.