Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 20/12/2018

Taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan sanık ...’nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 89/1, 22/3, 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 2.660,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçu bakımında aynı sanık yönünden karar verilmesine yer olmadığına dair Ankara 49. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/12/2018 tarihli ve 2018/181 esas, 2018/267 sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre;
1- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 223/1. maddesinde, “Duruşmanın sona erdiği açıklandıktan sonra hüküm verilir. Beraat, ceza verilmesine yer olmadığı, mahkûmiyet, güvenlik tedbirine hükmedilmesi, davanın reddi ve düşmesi kararı, hükümdür.” şeklindeki düzenlemeler karşısında, sanık ... hakkında trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu işlediği iddia edilen somut olayda işin esasına girilerek hüküm kurulması gerekirken, anılan Kanun"da düzenlenmeyen karar verilmesine yer olmadığı şeklinde karar verilmesinde,
2-Sanık ... hakkında taksirle bir kişinin yaralanmasına neden olma suçundan yöntemine uygun olarak açılmış bir dava bulunmadığı gözetilmeden, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 170. maddesinin 4. fıkrasında yer alan “İddianamede, yüklenen suçu oluşturan olaylar, mevcut delillerle ilişkilendirilerek açıklanır” ve aynı Kanunun 225. maddesinin 1. fıkrasında yer alan “Hüküm, ancak iddianamede unsurları gösterilen suça ilişkin fiil ve faili hakkında verilir.” şeklindeki düzenlemelere aykırı olarak yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca Ankara 49. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/12/2018 tarihli ve 2018/181 esas, 2018/267 sayılı kararının bozulması lüzumu, Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 01/03/2019 gün ve 94660652-105-06-1438-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07/03/2019 gün ve 2019/24004 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
CMK"nın 225. maddesinde "Hüküm, ancak iddianamede unsurları gösterilen suça ilişkin fiil ve faili hakkında verilir" hükmü mevcut olup; maddenin gerekçesinde de maddenin uygulanma koşulları “Mahkeme dava edilmeyen bir fiil hakkında kendiliğinden yargılama yapamaz ve hüküm veremez. Bunun doğal sonucu, iddianamede gösterilen fiil hakkında hüküm kurulmasıdır.
Hükmün konusunu, iddianamede sınırları belirtilerek dava nedeni yapılan maddî olay (fiil) oluşturur. Diğer bir anlatımla, kamu davasının konusu ile hükmün konusu maddî olay (fiil) bakımından aynıdır. Hüküm, iddianamede gösterilen sanık ve ona yükletilen fiil hakkında kurulur.


Ancak mahkeme, fiilin hukukî yorumunda, değerlendirmede tamamen serbesttir; iddia, savunma mahkemeyi bağlamaz. Mahkeme aynı fiili başka suretle yorumlayabilir.” şeklinde açıklanmıştır.
Görüldüğü gibi hükmün konusu iddianamede sınırları çizilen eylemle ilgili olup, anılan hükmün sonucu olarak iddianamede kim hakkında, kime karşı ve hangi eylem nedeniyle dava açılmışsa hüküm de belirtilen eylem ve sanık hakkında tesis edilir.
Dosya incelendiğinde; sanık ... hakkında 30/10/2017 tarihli iddianame ile trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan cezalandırılması için kamu davası açıldığı halde, CMK"nın 225. maddesine aykırı olarak sanığın, yaralanması olmayan ...’ya yönelik taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan ise karar verilmesine yer olmadığına karar verildiği anlaşılmakla;
Kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde bulunduğundan Ankara 49. Asliye Ceza Mahkemesinin 20/12/2018 tarihli ve 2018/181-2018/267 sayılı kararının 3. ile numaralandırılan fıkrasının CMK"nın 309. maddesi uyarınca BOZULMASINA; CMK"nın 309/4-d maddesindeki “Hükümlünün cezasının kaldırılmasını gerektiriyorsa cezanın kaldırılmasına, daha hafif bir cezanın verilmesini gerektiriyorsa bu hafif cezaya Yargıtay ceza dairesi doğrudan hükmeder.” şeklindeki düzenleme gereği bozma nedenine göre uygulama yapılarak, kararın sanık ... hakkında taksirle yaralama suçuna ilişkin 3 ile numaralandırılan dokuz paragrafın hükümden tamamen çıkarılarak infazın buna göre yapılmasına ve karar verilmesine yer olmadığına ilişkin kararın 20/07/2016 tarihi ve sonrasında kanun yoluna ilk kez başvurulması halinde istinaf yasa yolu hükümleri uygulanacağından istinaf yasa yoluna tabi olup, temyiz kabiliyeti bulunmadığından temyiz incelemesi yapılmaksızın, gereğinin merciince yerine getirilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 30/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.