MAHKEMESİ : ŞANLIURFA 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 18/04/2013
NUMARASI : 2010/665-2013/252

Taraflar arasında görülen alacak davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde, müvekkili olan davacının davalıdan adi yazılı sözleşme ile taşınmaz satın aldığını, davacının sözleşmeden doğan yükümlülüklerini yerine getirdiği halde, davalının tapu devrini yapmadığını beyan ederek, şimdilik 12.000 TL alacağın ödeme tarihinden itibaren en yüksek mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı savunmasında, davacı tarafın sözleşmeden kaynaklı edimlerini yerine getirmediğini, kendisinin devretmeyi taahhüt ettiği taşınmazlardan hiçbirini kendisine vermediğini, davacının bizzat ödemiş olduğu nakit bedel bulunmadığını, beyan ederek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dava konusu uyuşmazlık, taraflar arasındaki adi yazılı gayrimenkul satış sözleşmesinden kaynaklı alacağın sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre iadesi talebine ilişkindir.
Sebepsiz zenginleşmeden sözedilebilmesi için; bir taraf zenginleşirken diğerinin fakirleşmesi, zenginleşme ve fakirleşme arasında uygun nedensellik bağının bulunması ve zenginleşmenin hukuken geçerli bir nedene dayalı olmaması gerekir.
Borçlar Kanunu"nun konuya ilişkin 61 ve ardından gelen maddelerindeki düzenlemelere göre, sebepsiz zenginleşme; geçerli olmayan veya tahakkuk etmemiş yahut varlığı sona ermiş bir nedene ya da borçlu olunmayan şeyin hataen verilmesine dayalı olarak gerçekleşebilir.
Sebepsiz zenginleşme bunlardan hangisi yoluyla gerçekleşmiş olursa olsun, sebepsiz zenginleşen, aleyhine zenginleştiği tarafa karşı, geri verme borcu altındadır.
Taraflar arasında haricen düzenlenen taşınmaz satış sözleşmesi nedeniyle taşınmaz satışının yapıldığı, ancak tapuda resmi satışın yapılmadığı anlaşılmakta olup, satış tarihi itibariyle tapulu olan taşınmazın satışına ilişkin sözleşme resmi biçimde yapılmadığından hukuken geçersizdir. (TMK.nun 706, BK.nun 213, Tapu K.nun 26 ve Noterlik K.nun 60. maddeleri). Bu durumda taraflar sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre karşılıklı olarak verdiklerini iade ile yükümlüdürler.
Taraflar arasındaki adi yazılı satış sözleşmesinin incelenmesinden, satış bedeli olarak nakit haricinde davacının bir kısım taşınmazları da davalıya devretmeyi taahhüt ettiği görülmektedir. Davacının davalı tarafın edimini yerine getirmesini isteyebilmesi için öncelikle kendi edimini yerine getirmesi gerekecektir.
Dosyanın incelenmesinden, davacının satış bedeli olarak 7.500 TL ve 4.500 TL ödeme yaptığı hususu sabittir. Buna ilişkin olarak mahkemece verilen kabul kararında bir isabetsizlik bulunmamaktadır.
Ancak, davacının satış bedeline karşılık olarak vermeyi taahhüt ettiği taşınmazların devrine ilişkin olarak taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır. Davacı sözleşme gereği vermeyi tahhüt ettiği taşınmazları davalıya devrettiğini iddia etmekte ve delil olarak da tapu kayıtlarını sunmaktadır. Davalı taraf ise bu durumu inkar etmektedir. Dosyada mevcut davalı tarafa devredilen tapu kayıtları ile sözleşmede davacının vermeyi taahhüt ettiği taşınmaz bilgileri arasında da bir uygunluk bulunmamaktadır.
Öyle ise mahkemece, davacının davalı tarafa satış bedeline mahsuben vermeyi taahhüt ettiği taşınmazların, dosyada mevcut davalıya devredilen taşınmaz tapu kayıtları ile uyuşup uyuşmadığının tespit edilip, MK. 6.maddesine göre isbat külfetinin davacı tarafından yerine getirilip getirilmediği hususunda, gerektiğinde uzman bilirkişi ile mahallinde yapılacak keşif sonucunda hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 28.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.