MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, genel tatil ücreti, izin ücreti ve asgari geçim indirimi alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I
A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davalı apartman yöneticiliğine bağlı kapıcı kaloriferci olarak 15/10/2006 tarihinde işe başladığını, sigorta primlerinin düzenli ödenmemesi ve sürekli çalıştığı halde işe giriş çıkışlar yapılmış olması nedeni ile 21/08/2012 tarihinde haklı sebeple iş akdini feshettiğini, ileri sürerek, kıdem tazminatı ile ulusal bayram ve genel tatil ücreti, fazla çalışma ücreti, yıllık ücretli izin ve asgari geçim indirimi alacaklarının davalıdan tahsilini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının iş akdinin belirli süreli olduğunu, hizmet süresi sona ermeden iş akdini davacının kendisinin feshettiğini, kıdem ve ihbar tazminatı taleplerinin haksız olduğunu, yıllık izinlerini kullandığını, dini ve milli bayramlarda çalışmasının olmadığını, fazla mesai yapmadığını, davanın haksız olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna dayanılarak, davacının davalı apartmanda 01/12/2006-21/08/2012 tarihleri arasında kapıcı ve kaloriferci olarak çalıştığı, davalı işveren tarafından davacının kesintisiz çalışmasına rağmen sosyal güvenlik kurumuna çalışmalarının kesintili olarak bildirilmesi nedeni ile işçi tarafından iş akdinin feshedildiği, yerleşik Yargıtay kararları gereğince işçinin sigorta primlerinin hiç yatırılmaması veya eksik bildirim yapılmasının işçiye iş akdini feshetme hakkı verdiği, bu suretle davacının iş akdini fesihte haklı olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Ulusal bayram ve genel tatil ücretinin hesabı yönünden taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 47. maddesinde, Kanunun kapsamındaki işyerleri bakımından, ulusal bayram ve genel tatil günü olarak kabul edilen günlerde çalışma karşılığı olmaksızın o günün ücretinin ödeneceği, tatil yapılmayarak çalışıldığında ise, ayrıca çalışılan her gün için bir günlük ücretin ödenmesi gerektiği hükme bağlanmıştır.
Ayrıca, Dairemizin yerleşik kararlarında belirtildiği gibi ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin, alacağın hak edildiği tarihteki günlük çıplak brüt ücret esas alınarak ve gün esasıyla hesaplanması gerekir.
Dosya içeriğine göre hükme esas bilirkişi raporunda, ulusal bayram ve genel tatil ücretlerinin maaşın içerisinde ödenen bir günlük yevmiyeye ilaveten davacının tatil yapmayarak çalıştığı her bir gün için bir yevmiye ilave ödeme yapılması gerektiği düşünülmeksizin 2 yevmiye olarak ve ayrıca günlük ücret yerine saat ücreti üzerinden hesaplanması hatalıdır.
3-İşçiye ücreti dışında ödenen asgari geçim indirimi yasa ile getirilmiş olup, bireyin veya ailenin asgari geçim düzeyini sağlayacak bölümünün toplam gelirden düşülerek vergi dışı bırakılmasıdır. Konut kapıcı ücretleri ise, damga ve gelir vergisinden muaftır. Bu itibarla, konut kapıcısı olan davacının asgari geçim indirimi talebinin reddi gerekirken, kabulü hatalıdır.
4-Karar başlığında davalı olarak “....”
yazılmış ve hüküm altına alınan alacakların "davalı taraftan" tahsiline şeklinde karar verilmiştir.
Mahkemece hüküm altına alınan alacakların 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanununun 20/a maddesi uyarınca kat maliklerinden eşit oranda tahsiline karar verilmesi gerekirken, yönetim kurulunun şahsi sorumluluğunu çağrıştıracak şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırıdır.
5-Hükmedilen miktarların “net” mi yoksa “brüt” mü olduğunun hüküm fıkrasında belirtilmemesinin hükmün infazında tereddüt yaratacağının düşünülmemesi de hatalı olup, bir başka bozma sebebidir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 25.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.