MAHKEME KARARI Asliye Ceza Mahkemesinin
HÜKÜM : Mahkumiyet
SUÇLAR : Hırsızlık-mala zarar verme

Sanık ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından yapılan yargılama sonucunda; sanık hakkında, 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b, 143,62, 53. maddeleri gereğince 1 yıl 11 ay 10 gün hapis ve TCK’nın 151, 62 ve 53. maddeleri gereğince 3 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Ankara 18. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 24/11/2011 tarih, 2011/896 Esas ve 2011/1150 Karar sayılı kararının sanık ..."ün temyizi üzerine;
Yargıtay 17. Ceza Dairesinin 02/05/2016 tarih, 2015/12346 Esas ve 2016/6513 Karar sayılı kararıyla;
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Kasten işlemiş oldukları suçlardan dolayı hapis cezalarıyla mahkumiyetlerin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezalarından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
2-Yargılama gideri olarak hesaplanan 18,00 TL"nin CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek, terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, hazineye yükletilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ..."ün temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden,
5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" hükümden çıkartılması ile yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesi eklenmek suretiyle ve hüküm fıkrasından "Bu dava nedeniyle yapılan 3 davetiye gideri 18,00 TL yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak alınmasına." cümlesinin çıkarılarak yerine "Sanıklar hakkında hesaplanan yargılama giderinin 6183 sayılı Kanun"un 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL"den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yükletilmesine" cümlesinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, karar verilmiştir.
İTİRAZ NEDENLERİ:
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı 21.12.2017 tarih ve 2017/67554 sayılı yazısı ile;
ANLATIM VE TALEP:
Sanık ... hakkında Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 18/07/2011 tarihli, 2011/29010 Esas sayılı iddianamesiyle hırsızlık ve mala zarar verme suçlamasıyla açılan kamu davası sonucunda Ankara 18. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 24/11/2011 tarihli, 2011/896 Esas, 2011/1150 Karar sayılı hükmüyle hırsızlık suçundan dolayı 5237 sayılı Yasa"nın 142/1-b, 143, 62, 53. maddeleri uyarınca sanığın 1 yıl 1 ay 10 gün hapis cezası ile mahkumiyetine ve mala zarar verme suçundan da 5237 sayılı Yasa"nın 151/1, 62, 53. maddeleri uyarınca 3 ay 10 gün hapis cezası ile mahkumiyetine karar verilip, sanık hakkında ayrıca Kadıköy 2. Çocuk Mahkemesinin 2008/57-142 Esas ve Karar sayılı ilamı ile verilen 2 yıl 4 ay hapis cezasından dolayı 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinde yer alan tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verildiği, bu mahkumiyet hükmünün sanık tarafından temyiz edilmekle Başsavcılığımıza intikal etmiş ve 11/07/2013 tarihli tebliğname ile ONAMA talebiyle dosya Yüksek 17. Ceza Dairesi"ne gönderilmiştir. Dosyanın tevdi edildiği Yüksek 17. Ceza Dairesi, 02/05/2016 gün, 2015/12346 Esas, 2016/6513 Karar sayılı ilamıyla;
1-Kasten işlemiş oldukları suçlardan dolayı hapis cezalarıyla mahkumiyetlerin yasal sonucu olarak sanıkların, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi altsoyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum oldukları hapis cezalarından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmalarına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
2-Yargılama gideri olarak hesaplanan 18,00 TL"nin CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek, terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, hazineye yükletilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi, nedenleriyle hükümlerin BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" hükümden çıkartılması ile yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesi eklenmek suretiyle ve hüküm fıkrasından "Bu dava nedeniyle yapılan 3 davetiye gideri 18,00 TL yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak alınmasına." cümlesinin çıkarılarak yerine "Sanıklar hakkında hesaplanan yargılama giderinin 6183 sayılı Kanun"un 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL"den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yükletilmesine" cümlesinin
eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA karar vermiş, Başsavcılığımıza intikal eden ilam üzerine yapılan inceleme sonucunda, açıklanacak gerekçelerle sanık lehine itiraz etme zorunluluğu doğmuştur.
İTİRAZ NEDENLERİ:
İtiraza konu olayda Başsavcılığımız ile Yüksek 17.Ceza Dairesi arasındaki uyuşmazlık, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinde düzenlenen tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususuna ilişkin bulunmaktadır.
Yargılamaya konu somut olay incelendiğinde; tekerrüre esas alınan Kadıköy 2. Çocuk Mahkemesi"nin 2008/57 Esas ve 2008/142 Karar sayılı ilamda TCK"nın 31/3. maddesinin uygulanması ve tekerrüre esas alınabilecek başka bir ilamın olmaması karşısında, 5237 sayılı TCK"nın 58/5. maddesi gözetilerek sanık hakkında mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulanamayacağının gözetilmesi gerektiği belirtilmiştir.
SONUÇ VE İSTEM: Açıklanan gerekçelerle;
Yüksek Yargıtay 17. Ceza Dairenizin, 02/05/2016 gün ve 2015/12346 Esas, 2016/6513 Karar sayılı Düzeltilerek onanma kararının kaldırılarak, Ankara 18. Asliye Ceza Mahkemesinin 24/11/2011 tarihli ve 2011/896 Esas ve 2011/1150 Karar hükmünün BOZULMASI, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, karar verilmesi, itiraz kabul edilmediği takdirde dosyanın itiraz incelemesi yapılmak üzere Yüksek Ceza Genel Kurulu Başkanlığı"na tevdii itirazen saygıyla arz ve talep olunur." şeklinde istemde bulunulması üzerine dosya dairemize gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü;
İTİRAZIN KAPSAMI;
Sanık ... için mahkemece 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına esas alınan ilamda sanığın bu suçu 18 yaşını tamamlamadan işlediği için hakkında 31/3. maddesinin uygulandığı ve TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına esas başkaca bir ilamı da olmadığından TCK 58. maddesinin hükümden çıkarılması ve bu nedenle Dairemizin düzelterek onama kararının kaldırılması talep edilmiştir.
KARAR;
Mahkemece 5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulamasına esas alınan Kadıköy 2. Çocuk Mahkemesinin 05/06/2008 tarih, 2008/57 Esas ve 2008/142 Karar sayılı mahkumiyet hükmünde yaş küçüklüğü nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 31/3. maddesinin uygulanmış olması sebebiyle hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanamayacağı gözetilmemiştir.
Bu nedenle Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 21.12.2017 tarih ve 2017/67554 sayılı itiraz istemi yerinde görülmüş olduğundan İTİRAZIN KABULÜNE, Yargıtay 17. Ceza Dairesi"nin 02/05/2016 gün ve 2015/12346 Esas, 2016/6513 sayılı ilamı sanık ... için hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından düzelterek onama kararının KALDIRILMASINA,
Yerel mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararların niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanığın, 5237 sayılı TCK"nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yalnızca, kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
2-Sanığın mükerrirliğine esas alınan mahkumiyet hükmünde yaş küçüklüğü nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 31/3. maddesinin uygulanmış olması sebebiyle hakkında 5237 sayılı TCK’nın 58. maddesinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
3-Yargılama gideri olarak hesaplanan 18,00 TL"nin CMK"nın 324/4. maddesine 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen değişiklik gözetilerek, terkin edilecek miktar olan 20,00 TL"nin altında kaldığının anlaşılması karşısında, hazineye yükletilmesine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın itiraz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, T.C. Anayasa Mahkemesi"nin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanmış olmasından kaynaklanan zorunluluk nedeniyle; "TCK"nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin olan tüm kısımların" hükümden çıkartılması ile yerine "TCK"nın 53. maddesinin Anayasa Mahkemesi"nin 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı da gözetilmek suretiyle uygulanmasına" cümlesi eklenmek suretiyle, hüküm fıkrasından “5237 sayılı TCK"nın 58. maddesinin uygulanmasına” ilişkin kısmın çıkarılmasına ve hüküm fıkrasından "Bu dava nedeniyle yapılan 3 davetiye gideri 18,00 TL yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak alınmasına." cümlesinin çıkarılarak yerine "Sanık hakkında hesaplanan yargılama giderinin 6183 sayılı Kanun"un 106/1. maddesinde belirlenen 20,00 TL"den az olması nedeniyle 6352 sayılı Kanun"un 100. maddesiyle eklenen 5271 sayılı CMK"nın 324/4. maddesi gereğince Devlet Hazinesine yükletilmesine" cümlesinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15.01.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.