Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Karar Tarihi : 05/06/2018

Trafik güvenliğini tehlikeye sokmak suçundan sanık ..."ın 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 179/2 ve 62. maddeleri gereğince 2 ay 15 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 231/5. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair Niğde 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/04/2018 tarihli ve 2018/122 esas, 2018/479 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Niğde 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/06/2018 tarihli ve 2018/757 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 22/01/2013 tarihli ve 2012/10-534 esas, 2013/15 sayılı kararı ile itiraz merciinin sadece şeklî olarak değil, hem maddî olay, hem de hukukî yönden inceleme yapabileceği yönündeki kararı nazara alınarak yapılan değerlendirmede;
Benzer bir olay nedeni ile Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 15/01/2019 tarihli ve 2018/6747 esas, 2019/1536 karar sayılı ilamı ile; "....Dosya içeriğine göre, sanığın sevk ve idaresindeki araçla seyir halinde iken durdurularak yapılan kontrolde 0,79 promil alkollü olduğunun tespit edildiği anlaşılmakla, sanığın tespit edilen alkol promil miktarı itibariyle güvenli sürüş yeteneğini kaybettiğinden ve dolayısıyla atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunun unsurlarının oluştuğundan söz edilemeyeceğinden, sanığın atılı suçtan beraatine karar verilmesi gerekirken, delillerin hatalı değerlendirilmesi sonucu, yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi..." yine anılan Dairenin 09/01/2019 tarihli ve 2018/6645 esas, 2019/6645 karar sayılı ilamı ile de; "....Adli Tıp Kurumu 5. İhtisas Kurulunun yerleşmiş raporlarında 100 ve üzerindeki promil olarak saptanan alkol düzeyinin güvenli sürüş yeteneğini kaybettirdiğinin kabul edilmesi ve 11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı kanunun 19. maddesi ile değişik 2918 sayılı Kara Yolları Trafik Kanununun 48/6. maddesinde 100 promilin üzerinde alkol aldıktan sonra araç kullanılması halinde TCK"nın 179/3. maddesi hükmünün uygulanacağı..." şeklinde de belirtildiği üzere, olay günü 0,52 promil alkollü olduğu tespit edilen ancak güvenli sürüş yeteneği olup olmadığına dair hakkında herhangi bir rapor bulunmayan sanığın beraatine karar verilmesi gerekmekle, itirazın kabulü yerine reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca Niğde 1. Ceza Mahkemesinin 05/06/2018 tarihli ve 2018/757 değişik iş sayılı kararının bozulması lüzumu, Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 05/06/2018 gün ve 94660652-105-51-2913-2019-Kyb sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 05/04/2019 gün ve 2019/35418 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 23:15 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki otomobil ile iki yönlü, iki şeritli, ıslak asfalt yolda seyri sırasında kontrolsüz kavşağa geldiğinde direksiyon hakimiyetini kaybetmesi neticesinde aracının sol arka teker kısmı ile kendisiyle aynı istikamette seyir halinde olan aracın ön kısımlarına çarpması suretiyle sebebiyet verdiği trafik kazası sonrası saat 23:59’da yapılan ölçümde 0.52 promil alkollü olduğunun tespit edildiği olayda; 11.06.2013 tarihinde yürürlüğe giren 6487 sayılı Kanunun 19. maddesi ile değişik 2918 sayılı Karayolları Trafik Kanununun 48/7. maddesinde yer alan, “Hususi otomobil sürücüleri bakımından 0.50 promilin, diğer araç sürücüleri bakımından 0.20 promilin üzerinde alkollü olan sürücülerin trafik kazasına sebebiyet vermesi halinde, ayrıca Türk Ceza Kanununun ilgili hükümleri uygulanır” şeklindeki düzenleme karşısında; atılı suçun yasal unsurlarının oluştuğu nazara alındığında, Niğde 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.06.2018 tarihli 2018/757 değişik iş sayılı kararında bir isabetsizlik görülmemiş olup,
Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden, Niğde 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.06.2018 tarihli 2018/757 değişik iş sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma talebinin CMK"nın 309. maddesi uyarınca REDDİNE, müteakip işlemlerin mahallinde yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 07.10.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.