Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Yalan tanıklık
Hüküm : TCK’nın 272/2, 62/1, 50/1-a, 52/2-4 maddeleri gereğince ayrı ayrı mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sandıklı Asliye Ceza Mahkemesinin 24.06.2014 tarih ve 2012/307 Esas, 2014/411 Karar sayılı mahkumiyet hükmünün, Dairemizin 17.11.2015 tarih ve 2015/3941 Esas 2015/4211 Karar sayılı kararı ile ‘mahkemece uyulmasına karar verilen Yargıtay 4. Ceza Dairesinin 10.09.2012 tarih 2010/26530 E. 2012/16245 K. sayılı ilamında bozma nedeni yapılan hususların karar yerinde yeterince tartışılmadan ve bozma öncesi hükümdeki değerlendirmelerle çelişki yaratacak şekilde ve bu çelişkilerin nedenleri de karar yerinde yeterince açıklanıp tartışılmadan yazılı şekilde hüküm tesis’ edildiğinden bahisle bozulmasına karar verildiği, bozma ilamı üzerine Sandıklı Asliye Ceza Mahkemesinin 24.03.2016 tarih ve 2016/43 Esas, 2016/285 Karar sayılı hüküm ile eski kararda direnilerek mahkumiyet kararı verildiği, yapılan incelemede ise Dairemizin bozma ilamının yerinde olduğu görüldüğünden, 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 32. maddesi ile CMK"nın 307/3-2. cümlesinde yapılan değişiklik uyarınca dosyanın Yargıtay Yüksek Ceza Genel Kuruluna gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 05.07.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.