Danıştay Danıştay 15. Daire Başkanlığı 2017/2630 Esas 2017/6214 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
ONBEŞİNCİ DAİRE
Esas No : 2017/2630
Karar No : 2017/6214

Temyiz Eden (Davacı) :
Vekili :
Karşı Taraf (Davalı) : Sağlık Bakanlığı (Türkiye Halk Sağlığı Kurumu) Başkanlığı
Vekili :
İstemin Özeti :20/02/2013 tarihinde... No'lu Aile Sağlığı Merkezi'nde uygulanan enjeksiyon akabinde davacının vücudunda oluşan tahribattan dolayı meydana geldiği ileri sürülen zararlara karşılık olarak 50.000-TL maddi 50.000-TL manevi tazminat istemiyle açılan davada, davacıya enjeksiyon uygulanması sonucu ortaya çıkan sorunlarda, idarenin hizmeti işletmesinden kaynaklanan herhangi bir kusurunun bulunmadığı, enjeksiyonu uygulayan personele de izafe edilebilecek bir kusurun tespit edilemediği hususlarının Adli Tıp Kurumunun raporu ile sabit olması bakımından davacının sağlık durumunda meydana gelen bozulma ile idari faaliyet arasında illiyet bağı bulunmadığından davanın reddine ilişkin olarak … İdare Mahkemesi'nce verilen … tarih ve E: …, K: … sayılı karara karşı istinaf yoluna başvurulması üzerine; dosyada mevcut ve birbirlerini teyit eder nitelikteki bilirkişi raporlarında idareye atfı kabil bir kusur tespit edilemediğinden İdare Mahkemesi kararı hukuka uygun bulunarak istinaf isteminin reddi yönünde verilen … Bölge İdare Mahkemesi 8. İdare Dava Dairesi'nin … tarih ve E: …; K: … sayılı kararının, hukuka uygun olmadığı ileri sürülerek temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
Savunmanın Özeti : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmaktadır.
Düşüncesi : Temyiz isteminin incelenmeksizin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Onbeşinci Dairesi'nce, 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu'na ekli (I) sayılı cetvelde yer aldığı cihetle 659 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 2/1-ç ve 6/1 maddeleri uyarınca taraf sıfatını haiz bulunduğundan bakılan davada hasım mevkiine alınan Türkiye Halk Sağlığı Kurumu'nun, 25.08.2017 tarih ve 30165 sayılı Resmi Gazete'de yayınlanarak yürürlüğe giren 694 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 203/1-ğ maddesi ile 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu'na ekli (I) sayılı cetvelden çıkartılarak anılan Kanun Hükmünde Kararname'nin 184. maddesi ile Halk Sağlığı Genel Müdürlüğü adıyla Sağlık Bakanlığı'nın hizmet birimi olarak teşkilatlandırıldığı anlaşıldığından dosya Sağlık Bakanlığı husumetiyle ele alınıp Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenerek dosyadaki belgeler incelendikten sonra karar düzeltme talebi hakkında gereği görüşüldü:
2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun "Temyiz" başlıklı 46. maddesinde temyize konu kararlar sayılmak suretiyle belirtilmiştir. Anılan maddenin (b) bendinde ise, " Konusu yüz bin Türk Lirasını aşan vergi davaları, tam yargı davaları ve idari işlemler hakkında açılan davalar" hakkında verilen kararların temyiz edilebileceği hükme bağlanmıştır. 2577 sayılı Kanun Ek 1. maddesinde yer alan düzenleme uyarınca, bu Kanunda öngörülen parasal sınırlar; her takvim yılı başından geçerli olmak üzere, önceki yılda uygulanan parasal sınırların, o yıl için 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun mükerrer 298. maddesi hükümleri uyarınca Maliye Bakanlığınca her yıl tespit ve ilan edilen yeniden değerleme oranında artırılması suretiyle uygulanmakta olup, 2017 yılı için temyiz sınırı 103.000 Türk Lirasıdır.
Dosyanın incelenmesinden; dava konusu uyuşmazlığın, sağlık hizmetinin eksik ve yetersiz işletilmesi nedeniyle davacıya uygulanan enjeksiyon işlemi sonrasında davacının vücudunda oluşan tahribattan kaynaklanan zararların tazminine yönelik 50.000-TL maddi, 50.000-TL manevi tazminat istemine ilişkin olduğu anlaşılmaktadır. Bu haliyle yukarıda anılan mevzuat çerçevesinde, 2017 yılı için belirlenen temyiz sınırı olan 103.000-TL'nin altında kalan dava konusu uyuşmazlığın temyiz sınırının altında kaldığı, 2577 sayılı Kanun'un 45. maddesinin 6. fıkrasına göre Bölge İdare Mahkemeleri'nin 46. maddeye göre temyize açık olmayan kararları kesin olduğundan ve temyizi mümkün olmadığından, temyiz isteminin incelenmesi olanağı bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenle, temyiz isteminin incelenmeksizin reddine, kesin olarak, 01.11.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.