MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, kıdem tazminatı ile fazla mesai ücreti, yıllık izin ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde davalı avukatı tarafından temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, müvekkilinin 2009 yılında emekli olması nedeni ile kıdem tazminatı hak ettiği halde ödenmemiş 5.000,00 TL kıdem tazminatı alacağının bulunduğunu, 2009 yılında tekrar işe başladıktan sonra 2012 Ekim ayına kadar çalıştığını ileri sürerek kıdem tazminatı ile yıllık izin, fazla çalışma ve ulusal bayram genel tatil ücretlerinin ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının emekli olarak ayrılması üzerine kendisine 5.000,00 TL.ödendiğini, ayrıca 3.000,00.TL ev aldığı için ödendiğini, kıdem tazminatı ve diğer işçilik alacağı kalmadığını, davacının emekli olmayı müteakip talep etmesi üzerine tekrar işe başlayıp 03/10/2013 tarihinde kendiliğinden işyerini terk ettiğini, kaldı ki davacının çalışması sürekli olmayıp işyerinde dönem dönem çalıştığını, davacının istifa dilekçesi mevcut olup kendi isteği ile nedensiz olarak işi terk ettiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, her nekadar davalı tarafından davacıya 5.000,00.TL kıdem tazminatı ödediğini iddia edilmiş ise de, bu ödemenin herhangi bir belge veya banka dekontu ile ispat edilemediği, davacının emeklilik dönemine ait kıdem tazminatını talep ettiği anlaşıldığından davacının kıdem tazminatına hak kazandığı gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı davalı temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.

2-Taraflar arasında davacının alabileceği kıdem tazminatının miktarı noktasında uyuşmazık bulunmaktadır.
Dava dilekçesinde halen ödenmemiş 5.000,00 TL kıdem tazminatı olduğunun belirtilmesi davacı taraf açısından bağlayıcı nitelikte zımni ikrar olup, her ne kadar sonradan ıslahen artırılsa dahi dava dilekçesindeki anılan ibare sebebiyle “taleple bağlılık kuralı” gereğince sadece 5.000,00 TL kıdem tazminatına hükmedilmesi gerekirken talep aşılarak 6.983,00 TL hükmedilmesi hatalıdır.
3-Fazla çalışma ücretlerinin hesabı konusunda da taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununun 63 üncü maddesinde çalışma süresi haftada en çok 45 saat olarak belirtilmiştir. Ancak tarafların anlaşması ile bu normal çalışma süresinin, haftanın çalışılan günlerine günde onbir saati aşmamak koşulu ile farklı şekilde dağıtılabileceği ilkesi benimsenmiştir. Yasanın 41 inci maddesine göre fazla çalışma, kanunda yazılı koşullar çerçevesinde haftalık 45 saati aşan çalışmalar olup, 63 üncü madde hükmüne göre denkleştirme esasının uygulandığı hallerde, işçinin haftalık çalışma süresi, normal haftalık iş süresini aşmamak koşulu ile bazı haftalarda toplam 45 saati aşsa dahi bu çalışmalar fazla çalışma sayılmaz.
Somut uyuşmazlıkta, dosya kapsamına uygun olan ek bilirkişi raporundaki haftalık 6 saat fazla çalışma yerine kök rapordaki 9 saat üzerinden yapılan hatalı hesaba göre karar verilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiştir.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebeplerden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 07/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.