Boşanma Kararları - Yargıtay 16. Hukuk Dairesi 2015/19197 Esas 2018/2234 Karar Sayılı İlamı

16. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/19197
Karar No: 2018/2234
Karar Tarihi: 30.03.2018

Yargıtay 16. Hukuk Dairesi 2015/19197 Esas 2018/2234 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Kadastro sırasında bir uyuşmazlık nedeniyle konu Kadastro Komisyonu'na intikal etti. Kadastro Komisyonu, yetkisizlik kararı vererek davayı Kadastro Mahkemesine aktardı. Mahkeme, yaptığı yargılama sonucunda, davacı Hazine'nin dava talebini reddetti. Ancak kararın kısa ve gerekçeli kısımları birbiriyle uyumlu değildi. Kısa kararda davanın reddine karar verilirken, gerekçeli kararda çekişmeli taşınmazların belli kısımlarının Hazine adına tescil edilmesine karar verildi. Bu nedenle, Hazine'nin temyiz itirazları yerinde görüldü ve karar bozuldu. Kanun maddeleri: 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 298/2. maddesi, 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı.

16. Hukuk Dairesi 2015/19197 E. , 2018/2234 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :KADASTRO MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay"ca incelenmesi istenilmekle; temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, inceleme raporu ve dosyadaki belgeler okundu, GEREĞİ GÖRÜŞÜLDÜ:
Kadastro sırasında, ...İlçesi, ..... Köyü çalışma alanında bulunan, 123 ada 49, 51, 52 ve 53 parsel sayılı 1.095.51, 286.99, 430.16 ve 1.093,08 metrekare yüzölçümündeki taşınmazların tespitine ilişkin uyuşmazlık çıktığından, konu Kadastro Komisyonuna intikal etmiş; Kadastro Komisyonunca, yetkisizlik kararı verilerek tutanak ve ekleri.... Kadastro Mahkemesine aktarılmıştır. Mahkemece yapılan yargılama sonunda davacı Hazine’nin davasının reddine, 04.08.2015 havale tarihli fen bilirkişisi raporunda 123 ada 49 parsel sayılı taşınmazın (A) harfi ile, 123 ada 51 parsel sayılı taşınmazın (E) harfi ile, 123 ada 52 parsel sayılı taşınmazın (C) harfi ile, 123 ada 53 parsel sayılı taşınmazın (G) harfi ile gösterilen bölümlerinin hükümde adı geçen şahıslar adlarına, taşınmazların kalan bölümlerinin ise Hazine adına tesciline karar verilmiş; hüküm, davacı Hazine vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemelerce tefhim edilen kısa karar ile gerekçeli kararın birbiriyle uyumlu olması zorunludur. Bu zorunluluk; açık, adil ve güvenli yargılanma ilkelerinin gereğidir. Mahkemece; kısa kararda "Davacı Hazine’nin asıl ve birleşen dosyalardaki davalarının reddine" karar verildiği halde; gerekçeli kararın hüküm kısmında, "çekişmeli 123 ada 49, 51, 52 ve 53 parsel sayılı taşınmazların (A), (E), (C) ve (G) harfleri ile gösterilen bölümleri dışındaki bölümlerinin davacı Hazine adına tesciline" şeklinde hüküm kurulmuştur. Mahkemece tefhim edilen kısa kararda bu şekilde bir hüküm bulunmadığından kısa karar ile gerekçeli karar arasında çelişki ve aykırılık oluşmuştur. Kısa kararın gerekçeli karara aykırı olması, mahkemelere olan güveni zedeleyebileceği gibi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun 298/2. maddesine de aykırılık oluşturmaktadır. Bu durum; 10.04.1992 tarihli ve 1991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca da bozma nedeni olup, davacı Hazine vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde görüldüğünden kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına, 30.03.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.