MAHKEMESİ:SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki kira bedelinin tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacı ve davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Y A R G I T A Y K A R A R I
Davacı, davalının 01.06.2002 tarihli bir yıl süreli kira sözleşmesi ile kiracısı olduğunu, Davalıya 11.05.2012 tarihinde keşide edilen ihtarname ile kira parasının 01.06.2012 tarihinden itibaren aylık net 10.000,00 TL olarak ödenmesinin bildirildiği halde, kira parasının arttırılmadığını belirterek kira bedelinin 01.06.2012 tarihinden itibaren aylık net 10.000,00 TL olarak tespitine karar verilmesini istemiş, Mahkemece, TBK.nun 345/2 maddesi gereğince 30 gün önceden artışa ilişkin ihtarın tebliğ edilmediğinden 01.06.2012 tarihinden itibaren kira bedelinin tespitini talep edemeyeceğini belirtmesi üzerine, 01.06.2013 tarihinden itibaren kira bedelinin tespitine karar verilmesini istemiştir.Davalı, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, bilirkişiden alınan raporda belirtilen kira bedelinden %20 oranında hak ve nesafet indirimi uygulayarak kira bedelinin 01.06.2013 tarihinden itibaren 5.780,00 TL net (7.225,00 TL brüt) olarak tespitine karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 6. Hukuk Dairesinin 18.06.2014 tarih ve 2014/3283-8033 E.K sayılı ilamıyla bozulmasına karar verilmiştir. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davanın kısmen kabulü ile 01.06.2013 tarihinden itibaren aylık kira bedelinin 4.500,00 TL net ve 5.310,00 TL brüt olarak tespitine karar verilmiş, hüküm davacı ve davalı tarafından temyiz edilmiştir.
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre; davacı ve davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan sair temyiz itirazları yerinde değildir.
2-) 08.11.1964 gün ve 2/4 sayılı Y.İ.B.K. ve yerleşik Yargıtay uygulamalarına göre “hak ve nesafet” ilkesi uyarınca kira parasının tespitine karar verilirken öncelikle tarafların tüm delilleri varsa emsal kira sözleşmeleri aslı veya onaylı örnekleri dosyaya alınmalı, bilirkişi marifetiyle kiralanan taşınmaz ve taraf emsalleri tek tek görülüp incelenmeli, böylece elde edilen veriler somutlaştırılarak, dava konusu yer ile ayrı ayrı (konumu, çevresi, niteliği, kullanım şekli, kira başlangıç tarihi, kira süreleri vb.) kira parasına etki eden tüm nitelikleri karşılaştırılmalı, emsal kira bedellerinin niçin uygun emsal olup olmadığı somut gerekçelerle açıklanmalı, dava konusu taşınmazın yeniden kiraya verilmesi halinde getirebileceği kira parası belirlenmeli, hakimce bu kira parası dikkate alınmak suretiyle hak ve nesafete; özellikle tarafların kira sözleşmesinden bekledikleri amaçlarına uygun makul bir kira parasına hükmedilmelidir.
Somut olayda, Davacı tarafından kira bedelinin 01.06.2013 tarihinden itibaren tespiti talep edilmiştir. Bilirkişi heyetinin 20.06.2013 tarihli raporunda, kira bedelinin 01.06.2012 tarihinden itibaren boş olarak kiraya verilmesi halinde aylık net 8.500,00 TL, eski kiracı olması nedeniyle hak ve nesafet indirimi yapılması halinde 7.255,00 TL olacağı belirtilmiştir. Yargıtay bozma ilamından sonra kira bedelinin tespiti için taşınmaz mahallinde keşif yapılmış, Bilirkişi Heyetinin 24.08.2015 tarihli raporunda, kiralananın boş olarak kiraya verilmesi halinde kira bedelinin 01.06.2013 tarihinden itibaren aylık net 5.000,00 TL, brüt 5.900,00 TL olacağı tespit edilmiş, itiraz üzerine alınan ek raporlarda değişiklik yapılmamıştır.Bilirkişiler tarafından 2012 yılı için daha yüksek bedel tespit edildiği halde ertesi sene için tespit edilen bedel daha düşük olup, iki ayrı bilirkişi heyeti tarafından hazırlanan raporlar arasında çelişki bulunmaktadır. Bu halde mahkemece raporlar arasındaki çelişkiyi giderecek şekilde yeniden Bilirkişi Kurulundan rapor alınmalı, oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken eksik inceleme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda birinci bentte açıklanan nedenler ile davacı ve davalının sair temyiz itirazlarının reddine, ikinci, bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edenlere iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK. nun 440. maddesi gereğince karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 23.05.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.