Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/2-b, 62, 50, 52/4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet,

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanık hakkında verilen hükümle 2240 TL adli para cezası yanında TCK"nın 53/6. maddesinin de uygulanmasına karar verilmesi sebebiyle hükmün temyizi kabil olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya içeriğine göre sanığın sevk ve idaresindeki otomobille sokak üzerinde seyirle ışıksız 4 yönlü kavşağa geldiğinde, kavşağa sağından giren ve geçiş önceliği bulunan katılan idaresindeki motosiklete çarpması sonucu meydana gelen ve katılanın kemik kırığına sebebiyet verecek şekilde yaralanması ile sonuçlanan olayda, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanunun 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerekirken, asli kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu bir kişinin nitelikli şekilde yaralanmasına neden olan sanık hakkında, adalet ve hakkaniyet kuralları uyarınca cezada orantılılık ilkesi gözetilerek alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayini gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurularak sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması; aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak;
Sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesindeki seçimlik cezalardan adli para cezasının seçilmesi karşısında, hükmedilen temel cezanın 90 gün adli para cezası olarak belirlenmesi yerine, 3 ay adli para cezası olarak belirlenerek TCK"nın 52/1. maddesine aykırı davranılması,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün birinci fıkrasında yer alan "3 ay adli para cezası" ibaresi çıkartılarak yerine "90 gün adli para cezası" ibaresinin eklenmesi, hükmün takip eden 2 numaralı bendindeki ""4 ay 15 gün"" ibaresinin ""135 gün"" şeklinde, 3. paragrafındaki ""3 ay 22 gün"" ibaresinin ""112 gün"" şeklinde değiştirilmesi suretiyle, eleştirilen hususlar dışında sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 27.02.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.