MAHKEMESİ : İZMİR 14. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 08/07/2014
NUMARASI : 2013/436-2014/240

Taraflar arasında görülen ecrimisil davası sonunda, yerel mahkemece davanın, kısmen kabulüne ilişkin olarak verilen karar davalı vekili tarafından yasal süre içerisinde temyiz edilmiş olmakla dosya incelendi, Tetkik Hakimi raporu okundu, açıklamaları dinlendi, gereği görüşülüp düşünüldü;

-KARAR-

Dava, ecrimisil istemine ilişkindir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; tarafların 1991 yılında evlendikleri, 02.04.2012 tarihinde kesinleşen mahkeme kararı ile boşandıkları, 7302 ada 18 parselde bulunan çekişme konusu 8 nolu bağımsız bölümün aile konutu olarak kullanıldığı, tarafların anılan meskende dava dışı Rüveyde ile birlikte 1/3"er hisse ile paydaş iken davacının payını davalı Hülya"ya 18.04.2013 tarihinde satış suretiyle devrettiği, 6152 ada 7 parselde bulunan dava konusu 13 nolu bağımsız bölümün niteliğinin dükkan olduğu, davalı tarafından eczane olarak işletildiği, taraflar 1/2"şer hisse ile paydaş iken davacının payını 19.06.2013 tarihinde davalıya temlik ettiği, davacının 20.05.2010 tarihli ihtarname ile davalıdan dava konusu dükkan için ayrı yaşamaya başladıkları 2009 yılının Haziran ayından itibaren aylık 500,00 TL ecrimisil talep ettiği, ihtarnamenin davalıya 21.05.2010 tarihinde tebliğ edildiği, davacının, dükkan bakımından boşanma davasının açıldığı tarihten payını devrettiği 19.06.2013 tarihine kadar, daire için ise açılan ortaklığın giderilmesi dava dilekçesinin davalıya tebliğ tarihi olan 31.02.2011 tarihinden payını devrettiği 18.04.2013 tarihine kadar toplamda 19.000 TL ecrimisile karar verilmesi istemi ile eldeki davayı açtığı, davalının, dava konusu 8 nolu bağımsız bölümün aile konutu niteliğinde olduğundan görevli mahkemenin Aile Mahkemesi olduğunu, 13 nolu dükkanı hastalığı döneminde davacının işlettiğini ve gelirlerini kullandığını belirterek davanın reddini savunduğu, mahkemece, çekişme konu 13 nolu bağımsız bölümün davalı tarafça ticarethane amaçlı hukuksal semere elde edecek şekilde kullanıldığı, davacının ise hissesi nispetinde bu taşınmazdan yararlanmasının mümkün olmadığından intifadan men koşulu aranmayacağı gerekçesi ile boşanma davasının açıldığı tarihten davacının payını devrettiği tarihe kadar, mesken niteliğindeki 8 nolu bağımsız bölüm yönünden ise davacının talebi gibi ortaklığın giderilmesi dava tarihinden davacının payını devrettiği tarihe kadar olan dönem için ecrimisilin hüküm altına alındığı anlaşılmaktadır.
Hemen belirtilmelidir ki, 11.03.1950 tarihli ve 11/2 sayılı Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca paydaşların, bizzat kullanma yoluyla taşınmazdan yararlanmasının hukuki semere olarak değerlendirilmesi mümkün olmadığından, davalı tarafça bizzat eczane olarak kullanıldığı sabit olan 13 nolu dükkan bakımından paydaşın intifadan men edilmesi gerektiği açıktır. Anılan taşınmaz bakımından davacı tarafın açmış olduğu ortaklığın giderilmesi dava dilekçesinin davalı Hülya"ya tebliğ tarihinde intifadan men edildiğinin kabulü gerekir.
Öte yandan, dosya kapsamından çekişme konusu 8 nolu meskenin taraflarca aile konutu olarak kullanıldığı tartışmasız olup aile konutu niteliğinin taraflar arasından boşanma davasını kesinleşmesi ile son bulacağı kuşkusuzdur.
Hâl böyle olunca, dava konusu 13 nolu dükkan bakımından ortaklığın giderilmesi dava dilekçesinin davalı tarafa tebliğ tarihi olan 01.02.2011 tarihinden davacının payını devrettiği 19.06.2013 tarihine kadar, 8 nolu mesken için ise boşanma davasının kesinleştiği tarih olan 02.04.2012 tarihinden davacının payını devrettiği 18.04.2013 tarihine kadar olan dönem için hesaplanacak ecrimisile karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde karar verilmesi doğru değildir.
Davalı vekilinin temyiz itirazları yerindedir. Kabulü ile hükmün (6100 sayılı Yasanın geçici 3.maddesi yollaması ile) 1086 sayılı HUMK"un 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, alınan peşin harcın temyiz edene geri verilmesine, 16.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.