MAHKEMESİ :İŞ MAHKEMESİ

DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti alacağının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, davalıya ait işyerinde iş akış sorumlusu olarak çalışırken fazla çalışma yaptığını ancak ücretinin ödenmediğini ileri sürerek, fazla çalışma alacağınını tahsilini, istemiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının 21.12.2006 tarihinden öncesine ilişkin fazla mesai talep hakkının zamanaşımına uğradığını, ancak bu tarihten sonraki alacaklarını talep edebileceğini, davacı ile davalı banka arasında imzalanan hizmet sözleşmesinin 7.maddesinde, fazla mesai ücreti dahil tüm çalışma ücretlerinin ücrete dahil olduğunun düzenlendiğini, davacının banka nezdinde fazla çalışma alacağı bulunmadığını, savunarak davanın reddini istemiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporuna dayanılarak, taraflar arasındaki 01/05/2002 tarihli hizmet sözleşmesinin 7. maddesindeki düzenlemenin 270 saatle sınırlı olarak geçerli olduğu, haftalık hesaplanacak fazla mesai süresinden ücrete dahil olan 5,2 saatlik kısmın mahsup edilerek davacının haftada 7 saat fazla mesai yaptığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Mahkemdce davacının fazla çalışma yaptığı kabul edilip alacak hüküm altına alınmış ise de bu kabul dosya kapsamına uygun değildir.
Söz konusu alacağın varlığını ispatlama yükü davacıda olup davacı delil olarak tanık beyanlarına dayanmıştır.
Mahkemece dinlenilen davacı tanıklarından biri davacı ile birlikte 1 hafta çalıştıklarını 5 gün 09.00-18.00 saatleri arasında Cumartesi günleri ise ayda 1-2 kez öğlene kadar çalıştığını söylerken diğer davacı tanığı ise " Davacı dinamik kadro dediğimiz bir kadroda çalıştığı için ihtiyaç olan şubede çalışıyordu. Bu nedenle kendisi ile sürekli bir çalışmamız olmamıştır. Haftada 5 gün en erken saat 20:00"de işten çıktım. Bazı günler 23:30"a kadar çalıştığımız da oldu. Ancak diğer şubelerde haftada 5 gün en erken 19:00"da olmak üzere ayda ortalama 7 gün saat 22:00"de diğer günlerde ise 19:00"da işten çıktık. Cumartesi veya pazar günleri işler çok yoğun olursa çağrılırdık ancak bu çok nadiren olan bir şeydi." şeklinde beyan da bulunmuştur. Bu beyanlar alacağın ispatında yetersiz olup dinlenen davalı tanığının açıklamalarına göre de fazla çalışma yoktur. Öte yandan davalı bankanın açılış kapanış saatlerine ilişkin ............ gönderilen belgerden de bir sonuca ulaşılamamaktadır. Bu durumda davacının fazla çalışmayı ispatladığı söylenemeyeceğinden talebin reddi yerine kabulü hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepden dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 14/03/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.