MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ...Telekomünikasyon A.Ş. ve diğerleri aleyhine 20/12/2012 gününde verilen dilekçe ile el atmanın önlenmesinin istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 02/04/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Asıl ve birleşen dava, baz istasyonunun kaldırılması istemine ilişkindir. Mahkemece asıl ve birleşen davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, asıl ve birleşen davada, müvekkilinin halen oturmakta olduğu binaya yakın yerde bulunan komşu apartman üzerine davalı ...Ş. ve ... İletişim Hizmetleri A.Ş. tarafından kurulan GSM baz istasyonunun insan sağlığı açısından tehlike yarattığını; müvekkili ve birlikte yaşadığı ailesininde bu nedenle rahatsızlıklar meydana geldiğini beyanla, bilimsel verilere uygun olmayan baz istasyonlarının kaldırılmasına karar verilmesini istemiştir.
Davalılar özet olarak, davacının iddiasını kanıtlaması gerektiğini, davacının iddialarının varsayıma dayandığını, kamu hizmeti verdiklerini, istasyonu yönetmelikte belirlenen kurallara göre kurarak işlettiklerini, kaldı ki baz istasyonlarının dünya standartlarına uygun olduğunu ve insan sağlığına olumsuz etkisinin olmadığını, bu konuda bilimsel düşünce ve raporlar olduğunu, ileri sürerek davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece, baz istasyonlarının bulunduğu yer ve çevresinde keşif yapılarak bilirkişi raporu alınmış, bilirkişi raporunda; “...komşu apartmanın çatısına kurulan baz istasyonlarının, güvenlik sertifikasında öngörülen mesafeye riayet edilerek kurulduğu ve baz istasyonundan kaynaklanan elektromanyetik ışınların yönetmelikte belirtilen değerlerin altında olup insan sağlığına tehlike teşkil eder nitelikte bulunmadığının” bildirildiği gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
Uyuşmazlık son yıllarda kullanılan cep telefonlarındaki haberleşmeyi sağlayan ve baz istasyonları olarak isimlendirilen tesisin kullanılması sonucu bir zararın bulunup bulunmadığı varsa bu zararın hangi durumlarda söz konusu olabileceği ve giderilmesi konusunda ne gibi önlemlerin alınması gerektiği noktasında toplanmaktadır. Dava konusu olan tesisin cep telefonlarının kullanımı için zorunlu olduğu ve bu tesisin geniş bir kitleyi ilgilendirmesi itibariyle de kamuya hizmet vermeyi amaçladığı da tartışmasızdır. Ne var ki bu hizmetin verilmesinde ve tesisin kullanılması sonucu doğan zararlardan da tesis sahibinin sorumlu olacağı TBK"nın 69, 70 ve 71. (BK 58, 59 ve 60) maddelerinde düzenlenmiştir. Esasen bu sorumluluğu kusura dayanmayan tehlike sorumluluğu olarak da kabul etmek mümkündür. Bu özelliği itibariyle tesisi kullanan ve işletenin yüksek özen yükümlülüğü bulunmaktadır. Aksi halde en küçük bir özensizliğin maddi değerlerle ölçülmeyecek kadar ağır sonuçlar doğurması kaçınılmazdır. Bunun için zarar görenin zararını değil tesis ve işletme sahibinin tesisin işletilmesinden dolayı kişilere bu bağlamda çevreye bir zarar vermediği ve herhangi bir olumsuz sonuç yaratmadığının kanıtlanması gerekir. Bu sonuç genel sorumluluk kurallarının aksine olarak davalı işletmesinin ağır tehlike doğuracak özelliğinden kaynaklanmaktadır.
Dosya kapsamına göre, taraflar arasında baz istasyonunun yaydığı radyasyonun ilgili yönetmelikte belirtilen elektromanyetik alan şiddeti değerleri altında olduğu konusunda uyuşmazlık bulunmamaktadır. Uyuşmazlık baz istasyonunun yaydığı radyasyonun referans değerlerin altında olsa bile, zaman içinde bölgede radyasyon yoğunlaşması ve buna bağlı hastalıklara yol açacağı iddiasına dayanmaktadır. Davaya konu baz istasyonunun 12/07/2001 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanan yönetmelik hükümlerine uygun olduğu ve bu yönetmelikteki elektromanyetik alan şiddet değerlerinin altında faaliyet gösterdiğinin belirlenmiş olması, bu nedenle bir zararın doğmayacağını kabul etmek için yeterli değildir. Ayrıca yargıç uyuşmazlığın çözümünde yönetmeliğe değil yasaya, genel hukuk kurallarına ve bu bağlamda sorumluluk hukukunun ilkelerine göre karar vermek zorundadır.
Şu halde, baz istasyonunun yaşam alanına yakınlığı, çevre binalarda ve bu bağlamda davacıların meskeninde bulunanların sağlık bakımından büyük endişeler taşıdığı, aynı bölgede yaşayan insanların psikolojik yapısında tedirginlik ve ümitsizlik yaratacağı açık olup, davacının zarar gördüğünün kabulü gerekir. Açıklanan nedenlerle asıl ve birleşen davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde reddine karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/05/2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.