MAHKEMESİ :İş Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili, davacının iş akdini, ücretinin tam ödenmemesi nedeniyle haklı nedenle feshettiğini belirterek kıdem tazminatı ve bir takım işçilik alacaklarının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı Cevabının Özeti:
Davalı vekili, davacının istifa ederek işyerinden ayrıldığını, alacağının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece toplanan kanıtlar ve bilirkişi raporu doğrultusunda davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında davacının aldığı ücret konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
4857 sayılı İş Kanununda 32 nci maddenin ilk fıkrasında, genel anlamda ücret, bir kimseye bir iş karşılığında işveren veya üçüncü kişiler tarafından sağlanan ve para ile ödenen tutar olarak tanımlanmıştır.
İş sözleşmesinin tarafları, asgarî ücretin altında kalmamak kaydıyla sözleşme özgürlüğü çerçevesinde ücretin miktarını serbestçe kararlaştırabilirler. İş sözleşmesinde ücretin miktarının açıkça belirtilmemiş olması, taraflar arasında iş sözleşmesinin bulunmadığı anlamına gelmez. Böyle bir durumda dahi ücret, Borçlar Kanunun 323 üncü maddesinin ikinci fıkrasına göre tespit olunmalıdır. İş sözleşmesinde ücretin kararlaştırılmadığı hallerde ücretin miktarı, işçinin kişisel özellikleri, işyerindeki ya da meslekteki kıdemi, meslek unvanı, yapılan işin niteliği, iş sözleşmesinin türü, işyerinin özellikleri, emsal işçilere o işyerinde ya da başka işyerlerinde ödenen ücretler, örf ve adetler göz önünde tutularak belirlenir.
Somut olayda; davalıya ait işyerinde 26.04.2000-21.06.2013 tarihleri arasında çalışan davacı, net 2.000,00 TL aylık ücret ile çalıştığını, bu ücretin asgari ücret kadar olan kısmının bankaya yattığını, kalanın ise elden verildiğini iddia etmiştir. Davalı, davacının asgari ücret aldığını savunmuştur. Dosyada bulunan imzalı ücret bordrolarına göre davacının ücreti asgari ücrettir. Dosyada emsal ücret araştırmasında Batman Esnaf ve Sanatkarlar Odasından gelen cevapta 1800-2000 TL net ücret alabileceği, Turistik Otelciler İşletmeciler ve Yatırımcılar Birliği"nden gelen cevapta da genellikle asgari ücretle çalışacağı belirtilmiştir. Dosyada dinlenen davalı tanıkları; davacının asgari ücret aldığını, ayrıca kalan kısmın AGİ olarak elden verildiğini, bankaya yatan ücret dışında 60 TL, 53-55 TL kadar elden verildiğini beyan etmişlerdir. Davacı tanıklarından biri, davacının asgari ücret aldığını, ayrıca 45-50 TL kadar da elden ödeme yapıldığını, diğer iki davacı tanıkları da davacının asgari ücret aldığını, ayrıca bir miktar elden verildiğini ancak ne kadar verildiğini bilmediklerini beyan etmişlerdir.
Mahkemece tanık beyanları ve emsal ücrete göre davacının ücretinin net 2.000,00 TL, brüt 2.797,90 TL olduğu kabul edilerek buna göre yapılan hesaplamalar dikkate alınmış ise de, taraf tanıklarının davacının net 2.000,00 TL aldığına dair beyanları olmamıştır. Ücrete ilişkin yapılan araştırmanın hüküm kurmaya elverişli olmadığı anlaşılmaktadır. Bu durumda işçinin meslekte geçirdiği süre, işyerinde çalıştığı tarihler, meslek unvanı ve fiilen yaptığı iş bildirilerek sendikalarla, ilgili işçi ve işveren kuruluşlarından emsal ücretin ne olabileceği tekrar araştırılmalı, gerekirse taraf tanıklarına asgari ücret dışında elden verilen miktarın günlük, haftalık ya da aylık mı verildiği açıklattırılmalı ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek bir sonuca gidilmelidir. Mahkemece bu husus gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
3-Taraflar arasındaki diğer bir uyuşmazlık da, davacı işçinin hafta tatilinde çalışıp çalışmadığı hususundadır.
Hafta tatili gününde çalıştığını iddia eden işçi, norm kuramı uyarınca bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda yer alan hafta tatili ücreti ödemesinin yapıldığı varsayılır. Bordroda ilgili bölümünün boş olması ya da bordronun imza taşımaması halinde, işçi hafta tatilinde çalışma yaptığını her türlü delille ispat edebilir.
Hafta tatillerinde çalışıldığının ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları, yazılı delil niteliğindedir. Ancak, sözü edilen çalışmanın bu tür yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların dinletmiş oldukları tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. Hafta tatili çalışmalarının yazılı delil ya da tanıkla ispatı imkân dahilindedir. İşyerinde çalışma düzenini bilmeyen ve bilmesi mümkün olmayan tanıkların anlatımlarına değer verilemez.
İmzalı ücret bordrolarında hafta tatili ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından daha fazla çalışıldığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin hafta tatili alacağının bordroda görünenden daha fazla olduğu yönünde bir ihtirazi kaydının bulunması halinde, hafta tatili çalışmalarının ispatı her türlü delille yapılabilir. Buna karşın, bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda dahi, işçinin bordroda yazılı olanın dışında hafta tatillerinde çalışmaların yazılı delille kanıtlaması mümkündür. Hafta tatili ücretlerinin tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt yoksa ödenen tutarın dışında hafta tatili çalışması yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerekir.
Somut olayda; davacı tanıklarından ... “İki haftada bir hafta tatili kullandırılıyordu.” şeklinde beyan bulunmuştur. Davacı tanık beyanına göre davacının ayda 2 hafta tatilinde çalıştığının kabulü dosya kapsamına daha uygun düşecektir. Mahkeme kararının bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
4- Kabule göre de, davacı lehine hükmedilen vekalet ücreti hatalı olup şimdilik bozma nedeni yapılmamıştır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 02/05/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.