MAHKEMESİ : ANKARA BATI 2. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 12/06/2014
NUMARASI : 2009/899-2014/429

Taraflar arasındaki ziynet ve çeyiz alacağı davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın ziynet alacağı yönünden davanın reddine, çeyiz eşyaları yönünden de davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, temyiz incelemesinin duruşmalı olarak yapılması davacı vekili tarafından istenilmekle; taraflara yapılan tebligat üzerine, duruşma için tayin olunan günde temyiz eden davacı vekili Av.A. Ö. geldi. Aleyhine temyiz olunan davalı vekili Av.S. B. K. geldi. Gelen vekillerin sözlü açıklamaları dinlenildikten sonra, işin incelenerek karara bağlanması için saat 14.00"e bırakılması uygun görüldüğünden, belli gün ve saatte dosyadaki bütün kağıtlar okunarak, Tetkik Hakiminin açıklamaları dinlenip, gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı vekili dilekçesinde; evlilik sırasında, 18.10.2008 tarihli ""mehir senedi"" düzenlendiğini; buna göre, 270 gram altından 140 gramı, yatak odası takımı, yemek odası takımı, koltuk takımı, oturma grubu, buz dolabı, fırın, bulaşık makinası, çamaşır makinası ve elektrik süpürgesinin davalı tarafından mehir olarak davacıya örf adet gereği verildiğini; diğer eşyalardan halı, yatak, yorgan, mutfak eşyası, sandık, muhtelif çeyiz ve battaniyeler ile 270 gram altının 130 gramı davacı ailesince evlilik sırasında davacıya çeyiz olarak verildiğini; söz konusu eşyaların, müşterek konutta kullanıldığını; altınların ise, davalı tarafından bozdurularak harcandığını; söz konusu eşyaların davacıya iade edilmediğini, altınların bedelinin de verilmediğini iddia ederek; 18.10.2008 tarihli mehir senedindeki altın ve eşyaların bedeli 22.000,00 TL"nin, dava tarihinden itibaren yasal faizi ile, davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı savunmasında: davaya dayanak teşkil eden mehir senedinin, düğünden bir hafta önce, müzayaka altında davacı tarafça imzalatıldığını; söz konusu mehirin bağışlama vaadi olduğunu, davacının aile yükümlülüklerini yerine getirmemesi nedeni ile bağıştan rücu edilebileceğini; bu nedenle, alacak hakkının doğmadığını, talep edilen eşyaların davacı tarafından giderken götürüldüğünü beyan ederek; davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, taraf tanıklarının anlatımları arasında bu konuda bir tarafın diğer taraf ifadesine üstün tutalabilecek başkaca bir delil de dosyaya konulmadığı ve bu konudaki çelişkinin giderilemediği, davacı vekiline yemin teklif edebileceği konusunda teklifte bulunulduğu, davacı tarafın da yemin teklif etmeyeceklerini bildirdikleri; bu konudaki iddiasını kuşkudan uzak delille ispatlayamadığı gerekçesi ile, ziynet alacağı yönünden davanın reddine, çeyiz eşyaları yönünden de davanın kısmen kabulüne karar verilmiş, hüküm, davacı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak; kural olarak ziynet eşyaları, kim tarafından takılırsa takılsın, aksine bir anlaşma bulunmadıkça kadına bağışlanmış sayılır ve artık onun kişisel malı niteliğini kazanır. Bu eşyaların, iade edilmemek üzere kocaya verildiği, kadının isteği ve onayı ile bozdurulup müşterek ihtiyaçlar için harcandığı hususu davalı tarafça kanıtlandığı takdirde, koca bu eşyaları iadeden kurtulur.
Somut olayda, davalı koca; 24.05.2010 tarihli beyan dilekçesinde, "altınların 30 gramının tarafların iradeleri ile ve ortak kredi borçlarının ödenmesi için bozdurulduğunu, geri kalan 270 gramın ise davacı tarafından götürüldüğünü" ifade etmiştir ve davalının bu beyanı kendisini bağlar.
Hal böyle olunca, mahkemece; dava konusu 270 gram altın dışında kalan 30 gram altın için, davalı kocanın beyanı dikkate alınarak, davanın kısmen kabulüne karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde davanın tümden reddi doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA Yargıtay duruşmasında vekille temsil edilen davacı taraf için duruşma tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi hükümlerine göre takdir edilen 1.100 TL vekalet ücretinin davalıdan alınıp davacı tarafa verilmesine ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 10.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi