Kayseri Ceza Kararları - Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8254 Esas 2019/3998 Karar Sayılı İlamı

12. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/8254
Karar No: 2019/3998
Karar Tarihi: 25.03.2019

Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2017/8254 Esas 2019/3998 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Mahkeme, sanığın taksirle yaralama suçundan mahkumiyetine hükmetmiştir. Sanık temyiz talebinde bulunmuştur ve yapılan incelemede, sanığın kusurunun olmadığına ve kazanın katılanın kaskını takmamasından ve ehliyetsiz olmasından kaynaklandığına yönelik temyiz itirazları reddedilmiştir. Kararda TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/1-2-4. maddeleri geçmektedir. Bu maddeleri detaylı ve açıklayıcı bir şekilde ekliyorum:
- TCK’nın 89/1 maddesi: Taksirli suçlarda hüküm verilebilmek için, kanunda açıkça suç olarak tanımlanmış olması, failin kusurlu olması ve zararın gerçekleşmiş bulunması gereklidir.
- TCK’nın 89/2-b maddesi: Kusuru, fiilin kanunda öngörülen unsurlarından birine uygun davranmamakla veya öngörülmeyen bir duruma uygun davranmamakla ortaya çıkan kişinin taksirli olduğu kabul edilir.
- TCK’nın 62. maddesi: Kişinin kanunda aksine bir hüküm bulunmadıkça, ehliyeti ve ehliyeti pişmanlığı yoksa işlediği suçtan sorumlu tutulacağını belirtir.
- TCK’nın 52/1-2-4. maddeleri: Taksirli suçlarda ceza verilirken, suçun kanunda açıkça tanımlanmış olması, failin kusurlu olması ve suçun işlenme şekli göz önüne alınır.

12. Ceza Dairesi 2017/8254 E. , 2019/3998 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62, 52/1-2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 13.03.2012 gün, 6-386; 30.11.2010 gün, 5-237; 29.05.2007 gün, 114-113; 26.05.2009 gün ve 50-130 sayılı ve benzer kararlarında vurgulandığı üzere; 2709 sayılı Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 40/2, 5271 sayılı CMK"nın 34/2, 231/3, 232/6. maddeleri gereğince, hüküm ve kararlarda, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şeklinin anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterilmesi zorunludur. Bunlardan bir veya birkaçının eksik ya da hatalı gösterilmesi CMK"nın 40. maddesi uyarınca eski hale getirme nedenini oluşturmaktadır. Bu bildirimlerdeki temel amaç, kanun yollarına başvuru hak ve yetkisi bulunanların, başvuru haklarını etkin bir biçimde kullanmalarının sağlanması ve bu eksiklik nedeniyle hak kayıplarına yol açılmamasıdır. Ancak burada dikkat edilecek veya eski hale getirme nedeni oluşturacak husus, eksik veya yanılgılı bildirim nedeniyle bir hakkın kullanılmasının engellenip engellenmediğinin belirlenmesidir. Bildirimdeki eksikliğin yol açtığı bir hak kaybı bulunmamakta ise, bu durum eski hale getirme nedeni oluşturmayacaktır
Hüküm fıkrasında miktar itibariyle hükmün kesin olduğunun belirlenmesi suretiyle sanığın yanıltıldığı anlaşıldığından, 11.06.2015 tarihinde tefhim edilen hükme ilişkin gerekçeli kararı 20.07.2015 tarihinde tebellüğ eden sanığın 27.07.2015 tarihli temyiz talebinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, kusurunun olmadığına, kazanın katılanın kaskını takmamasından ve ehliyetsiz olmasından kaynaklandığına yönelik temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 25/03/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.