Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Her ne kadar iddianamede sevk maddeleri arasında TCK"nın 89/1. maddesi gösterilmemiş ve sanığa bu madde hükümlerinin uygulanması öncesi ek savunma hakkı tanınmamış ise de, kovuşturma aşamasında sanığa okunan iddianame içeriğinde, katılanın yaralanmasının belirtilmesi sebebiyle, inceleme konusu suçun suç tarihinin CMK 231. maddedeki “Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ilişkin kanun maddelerinin değişiklikten önce olduğu ve bu değişikliğin sanığın aleyhine sonuç doğuramayacağı gözetilmeden adli sicil kaydındaki “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” ilişkin kayıt gerekçe gösterilerek tekrar HAGB uygulanmasına yer olmadığına karar verilmiş ise de sanığın zararı gidermediği dosya kapsamından anlaşılmakla sonuca etkisi olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmayarak, tebliğnamedeki düzeltilerek onama görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, keşif yapılmadan bilirkişi raporu düzenlendiğine, tanık anlatımına göre kusurunun bulunmadığına, verilen kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saiki” gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, bu hususun yeniden yargılama yapılmaksızın aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının birinci paragrafındaki “sanığın amacı” ibaresinin hükümden çıkarılması suretiyle hükmün, DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 25/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.