Dolandırıcılık suçundan sanık ..."ın, (mağdurlar ...ve..."ye yönelik) 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 157/1, 168/1, 168/2 ve 52/2. maddeleri uyarınca 9 ay hapis, 1.500,00 Türk lirası adli para, 6 ay hapis ve 1.000,00 Türk lirası adli para cezaları ile cezalandırılmasına dair Antalya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 18/02/2016 tarihli ve 2015/58 esas, 2016/41 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, anılan kararların infazı aşamasında, 02/12/2016 tarihinde Resmî Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde infaza konu ilâmdaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle uyarlama kararı verilmesi ve infazın durdurulması talebinin kabulü ile infazın durdurulmasına dair aynı Mahkemenin 07/12/2016 tarihli ve 2015/58 esas, 2016/41 sayılı ek kararını müteakip uzlaşma sağlanamadığından bahisle ilâmın infazının devamına dair anılan Mahkemenin 14/05/2017 tarihli ve 2015/58 esas, 2016/41 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine ilişkin mercii Antalya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 11/08/2017 tarihli ve 2017/1059 değişik iş sayılı kararının Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 05/11/2018 tarihli ve 2018/6545 esas, 2018/7572 karar sayılı ilamı ile kanun yararına bozulması üzerine, dosyanın yeniden uzlaşma bürosuna gönderilmesini takiben, adı geçen mağdurlar ile sanık arasında uzlaşma sağlamadığından bahisle ilamın aynen infazına dair Antalya 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 03/04/2019 tarihli ve 2015/58 esas, 2016/41 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii Antalya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/04/2019 tarihli ve 2019/505 değişik iş sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 03/06/2020 gün ve 94660652-105-07-7401-2019 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/06/2020 gün ve 2020/50229 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
Dosya kapsamına göre, mağdurlar ..., ...ve diğer müştekiler ile sanık arasında uzlaşma sağlanamadığına dair düzenlenen rapor nazara alınarak evvelce hükmolunan cezalarının aynen infazına karar verilmiş ise de;
Sanığın birden fazla mağdura karşı işlemiş olduğu birbirinden bağımsız dolandırıcılık eylemi nedeniyle ayrı ayrı mahkûmiyetine karar verildiği, uzlaşmanın her bir mağdur yönünden ayrı ayrı değerlendirilmesi ve uzlaşma sağlanan her bir mağdur bakımından tayin edilen cezanın düşürülmesine karar verilmesi gerektiği, somut olayda, mağdurlardan ...ve..."nin sanık ile uzlaşma teklifini edimsiz olarak kabul ettikleri, sanığın da mahkemesine defaten sunmuş olduğu dilekçeler ile uzlaşmak istediğini beyan ettiğinin görülmesi karşısında, uzlaşmacı tarafından düzenlenen adı geçen mağdurlar ile sanık arasında uzlaşma sağlamadığı hususunu ihtiva eder raporun adı geçen mağdurlar yönünden hatalı olduğu ve hükme esas alınamayacağı, bu halde sanık ile mağdurlar ...ve... arasında; tarafların uzlaşma isteklerini içerir beyanları doğrultusunda ayrıca rapor düzenlenerek uzlaşma işlemlerinin tamamlanması gerektiği gözetilerek, dosyanın yeniden uzlaştırma bürosuna tevdii edilmesini müteakip, düzenlenecek raporun sonucuna göre bir karar verilmesi gerektiği cihetle, itirazın belirtilen nedenle kabulü yerine, yazılı şekilde karar reddine verilmesinde isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görülmekle ,Antalya 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 25/04/2019 tarihli ve 2019/505 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince BOZULMASINA, hükümlü, bu suç nedeniyle cezaevine alınmışsa, cezasının infazının durdurulmasına, başka suçtan tutuklu ya da hükümlü değilse derhal TAHLİYESİNE, müteakip işlemlerin mahallinde takdir ve ifasına, dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 14/12/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.