Davacı, kesilen emekli maaşının tekrar bağlanmasına, sağlık güvencesinden yararlandırılmasına ve ödenmeyen aylıkların tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin reddine karar vermiştir.
Hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.

K A R A R

Dava, davacının çalışma gücünün 2/3 sini kaybetmediğinden malul sayılamayacağı gerekçesiyle kesilen maluliyet aylığının kesildiği tarihten itibaren yeniden bağlanması gerektiğinin tespiti ,ödenmeyen aylıklarının iadesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın reddine karar verilmiştir.
Dosyadaki kayıt ve belgelerden; 19.03.2008 tarihli tahsis talebi üzerine davacıya 506 SY nın 54. maddesine göre malullük aylığı bağlandığı, kontrol muayenesi sonucu düzenlenen Bölge Sağlık Kurulunun 03.06.2009 tarihli raporunda; “davacının çalışma gücünün en az 2/3 sini kaybetmediğinin” belirtildiği, 18.09.2009 tarihli SS Yüksek Sağlık Kurulu’nun raporunda, davacının Sağlık İşlemleri Tüzüğü çerçevesinde çalışma gücünün 2/3 ünü kaybetmediğinden malul sayılamayacağına karar verildiği, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulundan alınan 26.10.2011 tarihli raporda, 11.10.2008 tarihli Çalışma Gücü ve Meslekte Kazanma Gücü Kaybı Oranı yönetmeliğine göre davacının %64 oranında meslekte kazanma gücünden kaybetmiş sayılacağı,çalışma gücünün % 60’ından fazlasını kaybetmiş durumda bulunduğunun belirtildiği, 21.11.2013 tarihli Adli Tıp Genel Kurulu raporunda ise Sağlık işlemleri Tüzüğü hükümleri muvacehesinde çalışma gücünün en az 2/3 sini kaybetmemiş olduğunun belirtildiği anlaşılmaktadır.
Kural olarak Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca verilen karar Sosyal Güvenlik Kurumunu bağlayıcı nitelikte ise de diğer ilgililer yönünden bir bağlayıcılığı olmadığından inceleme Adli Tıp Kurumu giderek Adli Tıp Kurumu Genel Kurulu aracılığıyla yaptırılmalıdır. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun 28.06.1976 günlü ve 1976/6-4 sayılı kararı da bu yöndedir.
Somut olayda, 01/10/2008 tarihinde yürürlüğe giren 5510 sayılı Yasanın 25. maddesinde, çalışma gücünü en az % 60 oranında kaybeden sigortalının malül sayılacağı düzenlenmiştir.

Yapılacak iş; davacının malüliyet oranının % (yüzde) kaç olduğu konusunda Adli Tıp Genel Kurulu raporunda bir açıklık bulunmadığından maluliyet oranının % olarak belirlemek için dosyayı Adli Tıp Kurumuna göndererek çıkacak sonuca göre karar vermekten ibarettir.
Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davacının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine
01.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.