Taraflar arasındaki “El atmanın önlenmesi” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; İskenderun 3.Asliye Hukuk Mahkemesince davanın kabulüne dair verilen 24.09.2008 gün ve 2007/143 E-  2008/322 K.sayılı kararın incelenmesi davalı tarafından istenilmesi üzerine, Yargıtay 1.Hukuk Dairesinin 31.05.2010 gün ve 2010/5005-6178 sayılı ilamı ile;
 ("...Dava, elatmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; 3517 parsel sayılı taşınmazdaki 29 nolu bağımsız bölümün davacı adına kayıtlı olduğu, davalının kayıttan ve mülkiyetten kaynaklanan bir hakkının bulunmadığı anlaşılmaktadır.
Dava, haksız eylem niteliği taşıyan el atmanın önlenmesi isteğine ilişkin olup, bu tür davalar haksız eylemi gerçekleştiren bir başka anlatımla taşınmazı, bizzat kullanan kişi aleyhine açılır.
Somut olayda, dava dilekçesinin davalıya ilanen tebliğ edildiği, yapılan zabıta araştırmasında davalı Arif Kibar’ın davaya konu olan taşınmazın bulunduğu adresten ayrıldığı, bu yerde eşinin ve çocuklarının oturduğu, davalının bu adreste bulunmadığının bildirildiği görülmektedir.
Bu durumda, davalının taşınmazı kullanıp kullanmadığı yönünde hükme yeterli bir araştırma yapıldığını söyleyebilme olanağı yoktur.
Hal böyle olunca, tarafların tüm delillerinin toplanması, davalının taşınmazı kullanıp kullanmadığının duraksamaya yer vermeyecek şekilde açıklığa kavuşturulması hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken noksan soruşturma ile yetinilerek yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması doğru değildir.
Davalının temyiz itirazları yerindedir...")
gerekçesiyle bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda; mahkemece önceki kararda direnilmiştir.

TEMYİZ EDEN :  Davalı  vekili

                                   HUKUK GENEL KURULU KARARI

          Hukuk Genel Kurulu’nca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, çaplı taşınmazdaki bağımsız bölüme el atmanın önlenmesi isteğine ilişkindir.
Davacı, 3517 parselde bulunan 29 nolu bağımsız bölümü 18.05.2006 tarihinde davalıdan satın almasına rağmen taşınmazın davalı tarafından işgal edildiğini, boşaltılmadığını ileri sürerek, el atmanın önlenmesini istemiştir.
Davalı yana yargılama sırasında ilanen tebligat yapılmış ve bozma öncesinde davaya yanıt vermemişse de, bozma sonrasında çekişmeli taşınmazda oturmadığını, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, davalının, davacıya ait taşınmazı haksız olarak işgal ettiği gerekçesi ile davanın kabulüne karar verilmiş; davalının temyizi üzerine karar Özel Dairece yukarda açıklanan gerekçelerle bozulmuştur.  Mahkemece önceki kararda direnilmiş; hükmü temyize davalı vekili getirmiştir.
Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık, davalının taşınmazı kullanıp kullanmadığı yönünde hükme yeterli bir araştırma yapılıp yapılmadığı noktasında  toplanmaktadır.
Bilindiği üzere, el atmanın önlenmesi davaları haksız eylemi gerçekleştiren kişiler aleyhine açılır.
 Dosyada yer alan 29.11.2007 tarihli zabıta araştırmasında davalının taşınmazdan uzun zaman önce ayrılmış olduğu, ailesince nerede olduğunun bilinmediği, taşınmazda eşinin ve çocuklarının oturduğunun belirlenmiştir. Diğer taraftan, Davalı, mahkemeye sunduğu sonraki dilekçelerinde adresini “Antakya/Hatay” olarak bildirmiş olup; çekişmeli taşınmaz ise İskenderun’da bulunmaktadır.
Diğer taraftan, mahkemece yapılan keşifte çekişme konusu taşınmazda davalının reşit olan çocukları Müge ve Erkan’ın oturduğunun gözlendiği belirtilmiş; dosyaya sunulan davalıya ait nüfus kayıt tablosunda da davalının eşinden 19.10.1999 tarihinde boşandığı açıklamasına yer verilmiştir.
Tüm bu olgular gözetildiğinde, davalının çekişmeye konu taşınmazda oturup oturmadığı net bir biçimde anlaşılamamaktadır.
O halde, mahkemece, davalının çekişmeli taşınmazı kullanıp kullanmadığı açıklıkla saptanmalı sonucuna göre hüküm kurulmalıdır.  
Yukarıda ve bozma kararında açıklanan gerektirici nedenlere göre, Hukuk Genel Kurulu’nca da benimsenen Özel Daire bozma kararına uyulmak gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırıdır.
Bu nedenle direnme kararı bozulmalıdır.
          S O N U Ç : Davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında ve yukarıda gösterilen nedenlerden dolayı HUMK.nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA,  istek halinde temyiz peşin harcının geri verilmesine, 21.09.2011 gününde, oybirliği ile karar verildi.