Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlular vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
İİK.nun 82/4. maddesinde, borçlunun çiftçi olması halinde kendisinin ve ailesinin geçinmeleri için zorunlu olan ziraat arazisinin haczedilemeyeceği öngörülmüştür. Anılan madde çiftçi olan borçluların geçinmeleri için zorunlu olan ziraat arazisini kapsadığından, borçlunun  bu maddeden yararlanabilmesi için (asıl uğraşının) çiftçilik olması gerekir.
Somut olayda, borçlular İİK.nun 82/12. maddesinde yer alan meskeniyet şikayeti yanında aynı kanunun 82/4. maddesinde düzenlenen ve yukarıda açıklanan gerekçe ile hacizlerin kaldırılması isteminde bulunduktan sonra, alacaklı vekili 156 ada 30 parsel sayılı taşınmazın dışında kalan tüm taşınmazlar için borçluların istemini kabul etmiştir. Mahkemece bu kabul beyanı esas alınarak sonuca gidildiği görülmektedir.
Oysa yapılması gereken iş, alacaklı vekilince kabul edilmeyen 156 ada, 30 parsel sayılı taşınmazında borçluların  geçimi için diğer taşınmazlarla birlikte zorunlu olup olmadığının belirlenmesinden ibarettir. Sadece alacaklı vekilinin kabulü, İİK.nun 82/4. maddesinde yazılı kurallar tüm taşınmazlar yönünden tartışılmadan sonuca gidilmesi için yeterli değildir. O halde bilirkişi incelemesi yapılarak 156 ada 30 parselle borçlulara ait taşınmazların tamamı birlikte değerlendirilmeli ve ondan sonra bu parsel için bir karar verilmelidir. Eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçluların temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İ.İ.K. 366 ve H.U.M.K.’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 01.10.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.