Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlu vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değildir.
İİK.nun 15/1. maddesi gereğince tahsil harcının sorumlusu borçlu olduğu için yatırılan paradan sözü edilen harç için kesinti yapılması yasaya uygundur.
Ancak 2548 Sayılı Yasa"nın 1. maddesinin 2. fıkrası gereğince alınacak cezaevi harcının yükümlüsü ise alacaklıdır. Bu nedenle sözü edilen yasanın özel hükmü gereğince cezaevi harcı borçluya yükletilemez. Bilirkişi tarafından düzenlenen 27.02.2007 tarihli raporda toplam alacaktan çıkarılan 269.602,00 YTL borçlunun yatırdığı paradan 5.712,00 YTL %2 cezaevi harcının da mahsubu suretiyle hesaplanmıştır. Oysa ki bu bedelin ödenmesi alacaklının sorumluluğunda olup mahsup edilemez. Bir başka anlatımla borçlunun ödemesi 275.314,00 YTL olarak hesaplamada nazara alınmalıdır. Bu kurala uyulmadan düzenlenen bilirkişi raporuna itibar edilerek sonuca gidilmesi yasaya aykırı bulunmuştur.
Bundan başka 2005 yılı Bütçe Kanunu"nun faiz düzenlemesi getiren 37/e maddesi 5277 Sayılı Kanunu"nun 25. maddesi ile 01.05.2005 tarihinden itibaren yürürlükten kaldırılmıştır. Bu durumda, 01.01.2005-30.04.2005 tarihleri arasında kalan dönem için Bütçe Kanunu"nda öngörülen yıllık %12 oranına göre asıl alacak faizinin hesaplanması gereklidir. O halde, mahkemece anılan tarihler arasında %38 oranına göre faiz hesabı yapan bilirkişi raporuna itibar edilerek sonuca gidilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlu vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 11.10.2007 gününde oybirliğiyle karar verildi.