MAHKEMESİ : ANTALYA 7. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 20/12/2013
NUMARASI : 2013/337-2013/600

Taraflar arasındaki tazminat davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde taraf vekillerince temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davalı vekili, duruşma talepli temyiz etmiş ise de, HUMK"nun 438.maddesindeki koşulları oluşmadığından duruşma talebinin reddine karar verildi.
Davacı vekili dava dilekçesinde; müvekkilinin davaya konu ...... parsel sayılı taşınmaz üzerine gecekondu inşa ettiğini, bir süre sonra Antalya Belediyesi tarafından bölgedeki her bir gecekondu sahibine 400 m² arsa tahsis edileceğinin ilan edildiğini, gecekondu arsa bedellerinin yatırıldığı tarihte dava konusu parselin mülkiyetinin çekişmeli olduğunu, ilan nedeniyle müvekkili tarafından Antalya Belediyesine ait banka hesabına 12.11.1993 tarihinde 3.200.000 TL (yeni 3,2 TL) para yatırıldığını, ancak Büyükşehir statüsüne kavuşan davalı belediyenin çevre mahallelerdeki gecekonduların bulunduğu taşınmazları kamulaştırarak ödenen bedeller nedeniyle hak sahiplerine dağıtmasına rağmen, müvekkiline ait gecekondunun bulunduğu bölgede böyle bir faaliyet içerisine girmediği gibi, almış olduğu paraları sonradan bu yerde sorumluluk sahibi olan Kepez Belediyesine de devretmediğini ileri sürerek; fazlaya ilişkin hak saklı kalmak üzere, 400 m² lik gecekondu arsasının dava tarihindeki rayiç değer karşılığı olan 10.000,00 TL’nin temerrüt tarihi olan 21.02.2011 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili dilekçesinde; dava konusu yerin Büyükşehir Belediyesinin kurulması ile birlikte Kepez Belediyesi sınırları içerisinde kaldığını, 775 ve 2981 sayılı yasalar kapsamında uygulama yapmakla görevli ve yetkili belediyenin Kepez Belediyesi olduğunu, ayrıca müvekkili belediyenin arsa tahsisi yapmadığı gibi bu yönde alınmış bir kararı bulunmamasına rağmen bazı gecekondu sahiplerinin belediyenin bilgisi dışında banka hesabına para yatırdığını beyan etmiştir.
Mahkemece, davacı tarafından para yatırılan hesabın davalı belediyeye ait olmadığından ispatlanamayan davanın reddine karar verilmiş, davacı vekilinin temyizi üzerine Dairemizin 04.04.2013 günlü ve 2013/4102 E.- 2013/5834 K. sayılı ilamı ile;
"Mahkemece, davacının gecekondu arsası için yatırdığını beyan ettiği 3.200,00 TL’nin .......... Arsa Yapı Kooperatifinin hesabına yatırıldığı, davalı belediye hesabına yatırılmış bir para bulunmadığı anlaşıldığı iddianın ispat edilemediği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiş, hüküm, süresinde davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Uyuşmazlık, dava konusu gecekondu arsalarının zilyetlerine tahsis edilmesi için yapılan duyuru sonucu davalı belediyenin belirlediği banka hesabına yatırılan paranın tahsisinin yapılmaması nedenine dayalı olarak sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre iadesi istemine ilişkindir.
Taşınmaz sonradan .......... Belediyesi sınırları içinde kalmış ve 3030 sayılı Kanun hükümlerine göre bu taşınmaza ilişkin tüm hak ve borçların Kepez Belediyesine geçtiği belirtilmiş ise de, bedeli tahsil eden davalı Belediye olduğu takdirde sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre iade ile sorumlu olacaktır.

Dosyada mevcut davalının cevap ihtarnamesinde; arsa bedeli ödenmesi hususunda belediye kararı bulunmadığı halde, bazı gecekondu sahiplerinin Antalya Belediyesinin Pamukbank .......... Şubesindeki banka hesabına belediyenin bilgisi dışında para yatırdıkları hususu kabul edilmiştir.
Somut olayda, dava konusu paranın yatırıldığı “...........Arsa Konut Yapı Koop."ne ait hesap” ile davalı Belediye arasında hukuki, fiili ve organik bağ bulunup bulunmadığı hususları araştırılmadığı gibi, hesapta bulunan paranın nereye aktarıldığı, kimler tarafından kullanıldığı da belirlenmemiştir.
Öyle ise mahkemece, yukarıda zikrolunan hususlar araştırılarak, taşınmazın sonradan ......... Belediyesi sınırları içinde kalmış ve bu taşınmaza ilişkin tüm hak ve borçların .......... Belediyesine geçtiği belirtilmiş ise de, bedeli tahsil eden davalı Belediye olduğu takdirde sebepsiz zenginleşme hükümlerine göre iade ile sorumlu olacağı gözetilerek hasıl olacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ve yanılgılı nitelendirme sonucu davanın reddine karar verilmiş olması doğru görülmemiştir." gerekçesi ile bozma kararı verilmiştir.
Bozma ilamına uyan mahkemece; Davacı tarafın davaya konu ettiği paranın, davalı Antalya Büyükşehir Belediyesi hesabına gittiği belirlendikten sonra, bilirkişi raporuna göre davanın kısmen kabulü ile 721,46 TL"nin dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalı belediyeden tahsiline karar verilmiş, hükmü taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Davada; Davacı, davalı belediyeye güvenerek arsa verileceği inancı ile arsa bedeli olarak 3.200.000 TL. (yeni 3,2 TL) ödediği halde, taahhüt edilen arsanın verilmediğini ileri sürerek, zararın tazminini istemiştir. Davalı belediye ise, arsa tahsisi yapılması yönünde alınmış bir karar bulunmadığını beyan etmiştir.
Davalı belediyenin, davacıya ait gecekondunun da içinde yer aldığı 226 parsel sayılı taşınmazı gecekondu önleme bölgesi olarak ilan ettiği, akabinde aynı parsel içerisinde bulunan ........ Mahallesinde kamulaştırma kararı alarak kamulaştırma bedelini belirlediği, bu kararlar öncesinde ........., ..........., ............. ve ........... mahallelerinde gecekondu sahibi olan (davacınında aralarında bulunduğu) yüzlerce kişinin 01.11.1993 - 31.12.1993 tarihleri arasında 3.200.000 TL"yi (yeni 3,2 TL) dava dışı ............. Arsa Konut Yapı Kooperatifinin banka hesabına yatırdığı, bu hesapta toplanan paradan 5.000.000.000 TL"sinin (yeni 5.000 TL) 15.11.1993 tarihinde davalı belediyenin işçi ve memur maaşı hesabına aktarıldığı, 504 sayılı KHK. ile Büyükşehire dönüştürülen davalı belediyenin hesabına aktarılan bu parayı 775 ve 2981 sayılı Yasalar kapsamında bölgede uygulama yapmakla görevli ve yetkili Kepez Belediyesine devretmediği, dosyadaki bilgi ve belgelerden anlaşılmaktadır.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak, kamu kurumu olan davalı belediyenin; davacının da aralarında bulunduğu gecekondu sahiplerine, kamulaştırmadan sonra arsa tahsis edileceği yönünde güven aşılamak suretiyle, tahsis edilecek arsalar karşılığında para topladığı sabittir. Davalının kamuya sunduğu bu nitelikteki bir işlemde, devletin güvenilir olması asıldır. İşlemin bir tarafı kamu kurumu, diğer tarafı da dar gelirli vatandaştır. Vatandaşın kamu kurumlarına olan güven ve inancı korunmalıdır. Arsa tahsisi yapılacağı ilanına güvenerek belediyeye para yatıran davacı, belediye ile olan bu ilişkide edimini yerine getirmiş, davalı ise edimini yerine getirmemiştir. İfanın, davalının kusuru ile imkansız hale geldiği anlaşıldığına göre,davalının tahsisin yapılmadığını ileri sürmesi TMK. 2.maddeye göre hakkın kötüye kullanılması niteliğindedir. Davalı kurum, davacının zararını gidermekle yükümlü olup, tazminat miktarı belirlenirken, davacının gerçek zararı esas alınmalıdır.
Davacı, ifanın imkansız hale geldiği tarih itibariyle arsanın rayiç değerini isteme hakkına sahiptir.
..... Belediyesi tarafından alınan 19.08.2010 tarihli Encümen kararı ile davalı Belediyenin davacıya taşınmaz tahsis etmeyeceği anlaşıldığından, davada davacının ifanın imkansız hale geldiği 19.08.2010 tarihi itibariyle arsanın rayiç değerini isteyebilir.
Bu durumda, mahkemece; taraflardan dava konusu taşınmaza yakın bölgelerden ve ifanın imkansız hale geldiği tarihe yakın zamanda satılan benzer nitelikteki taşınmazların satış sözleşmeleri istenerek, gerekirse re"sen temin edilmek suretiyle mahallinde uzman bilirkişi kurulu ile yapılacak keşif sonucunda, taşınmazın ifanın imkansız hale geldiği tarih itibariyle rayiç değerinin belirlenmesi yönünde bilimsel verileri içeren, Yargıtay denetimine elverişli alınacak rapor sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 24.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.