Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik ve nitelikli dolandırıcılık
HÜKÜM : Hükümlüük ve erteleme

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Başkasına ait banka hesabıyla ilişkilendirilerek sahte banka veya kredi kartı üretilmesi, satılması, devredilmesi, satın alınması veya kabul edilmesi, 5237 sayılı TCK.nun 245/2. maddesinde; sahte banka veya kredi kartını kullanarak kendisi veya bir başkasına yarar sağlanması ise, anılan maddenin 3. fıkrasında düzenlenen birbirinden bağımsız ve ayrı ayrı suçları oluşturduğu cihetle, sanığın başkasına ait kimlik bilgileri ile bankaya müracaat ederek, düzenlettiği kredi kartıyla değişik zamanlarda alışveriş yapma şeklindeki eylemlerinin, TCK.nun 245/2. ve aynı Yasanın kendi içinde teselsül eden 245/3 ve 43. maddelerindeki birbirinden bağımsız ayrı ayrı suçları oluşturacağı gözetilmeden oluşa uygun olmayan kabulle yazılı şekilde karar verilmesi, kabule göre; TCK.nun 158/1-J-son cümle uyarınca 3 yıldan aşağı olmamak üzere hapis cezası ile birlikte 5 ile 5000 gün arasında tayin olunan ve adli para cezasına esas alınan birim gün sayısı üzerinden TCK.nun 61/8. maddesi uyarınca arttırım ve indirimler yapılarak belirlenecek adli para cezasının elde edilen menfaatin iki katından fazla olması halinde bu miktara, az olması halinde ise yararlanılan miktarın iki katına çıkartılarak TCK.nun 168/2 ve 62. maddelerinin uygulanması gerektiği gözetilmeden Türk Ceza Yasasının 52. maddesinde düzenlenen gün para cezası sistemine aykırı olarak doğrudan elde edilen menfaatin iki katı adli para cezasına hükmedilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.

Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçların oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, suçların sübuta ermediğine, suç kastı bulunmadığına yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
5237 sayılı TCK. nun 53/3. madde ve fıkrası uyarınca sanığın yalnızca kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından koşullu salıverilmesine kadar kısıtlama uygulanabilecek iken, kendi altsoyu dışındakiler üzerindeki yetkilerini de kapsayacak şekilde uygulama yapılması,

Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK. nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK. nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine “TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulun maktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına” yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun olan hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 04.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.