Adana Ceza Kararları - Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4556 Esas 2018/736 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/4556
Karar No: 2018/736
Karar Tarihi: 22.01.2018

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2017/4556 Esas 2018/736 Karar Sayılı İlamı

Özet: (Bu özet Yapay Zeka tarafından yazılmıştır. Hukuki olarak geçerliliği yoktur.)

Sanık, uyuşturucu madde bulundurma suçundan 1 yıl 1 ay hapis cezasına çarptırılmış, ardından uyarlama sonucu tedavi ve denetimli serbestlik kararı verilmiştir. Ancak sanık bu karara uymamış ve yeniden 1 yıl hapis cezasına çarptırılmıştır. Hükümlünün temyiz isteği reddedilmiştir. Infaz aşamasında kanun değiştiği için karar itiraza tabi olduğu belirtilerek, dosya Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'na iade edilmiştir. Kanun maddeleri; 765 sayılı TCK'nın 404/2, 81/2-3, 5237 sayılı TCK'nın 191/1-2 ve 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 98 ve 101. maddeleridir.

10. Ceza Dairesi 2017/4556 E. , 2018/736 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hükümler : a) Uyarlama sonucu verilen tedavi ve denetimli serbestlik
tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet
b) Temyiz isteğinin reddi

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı sanığın 765 sayılı TCK"nın 404/2, 81/2-3. maddeleri uyarınca 1 yıl 1 ay hapis cezası ile tecziyesine ilişkin 30.04.2002 tarih ve 2010/300 esas, 2012/88 karar sayılı hükmün temyiz edilmeksizin 25.03.2003 tarihinde kesinleştiği, infaz aşamasında 5237 sayılı TCK"nın yürürlüğe girmesiyle verilen 15.09.2005 tarihli uyarlama kararıyla hükümlü hakkında 5237 sayılı TCK"nın 191/1-2. maddeleri gereğince 1 yıl hapis cezası ile birlikte tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedildiği, bu kararın da temyiz edilmeden kesinleştiği, hükmün infazı aşamasında 5560 sayılı Yasa ile TCK"nın 191. maddesinde yapılan değişiklikler gerekçe gösterilerek, yeniden yapılan uyarlama sonucu 07.02.2008 tarihli ek kararla doğrudan tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararı verildiği; ancak, hükümlünün bu karara uymadığı gerekçesiyle bu kez incelemeye konu 17/05/2010 tarihli kararla 5237 sayılı TCK"nın 191/1 maddesi uyarınca 1 yıl hapis cezasına hükmedildiği, bu kararın süresinden sonra temyiz edildiği gerekçesiyle hükümlünün temyiz isteğinin reddedildiği, hükümlünün de bu kez ret kararını temyiz ettiği anlaşılmakta olup, hükmün infaz aşamasında uygulanan kanun maddesindeki değişiklikten dolayı lehe kanunun belirlenmesi konusunda verilen kararlar ile buna bağlı olarak verilen kararların itiraza tabi olduğu hususunda kuşku bulunmamaktadır.
Anlatılan nedenlerle, 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun’un 98 ve 101. maddeleri uyarınca infaza yönelik olarak verilen 17/05/2010 tarihli kararın ve buna bağlı olarak verilen 07/06/2010 tarihli ek kararın 5275 sayılı Kanun’un 101/3. maddesi uyarınca temyiz yasa yoluna değil, itiraz yasa yoluna tabi olması nedeniyle, itirazla ilgili kararın yetkili ve görevli itiraz merciince verilmesi için, dosyanın incelenmeksizin Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na İADESİNE, 22/01/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.