MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

1-Sanıklardan ... hakkında verilen hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığın yokluğunda verilen gerekçeli kararın tebliğine dair evrak, sorgusunda bildirdiği ve bilinen adresine gönderilmesine rağmen bu adreste tanınmadığı gerekçesiyle iadesi üzerine MERNİS adresine gerekçeli kararın 7201 sayılı Yasanın 21/2. maddesine göre yapılan tebliğ işleminin geçersiz olduğu anlaşılmakla sanık müdafinin öğrenme üzerine verdiği 26.12.2014 tarihli temyiz dilekçesinin süresinde olduğunun kabulü ile yapılan incelemede:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip sanığın suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanıklardan ... hakkında verilen hükme yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde ise;
a-Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 22.04.2014 gün, 2013/11-397 E., 2014/202 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere, 765 sayılı TCK ile 5237 sayılı TCK"nın “Kamu güvenine karşı suçlar” bölümünde düzenlenen ve belgenin gerçeğe aykırı olarak düzenlenmesi ile kamu güveninin sarsıldığı kabul edilerek suç sayılıp yaptırıma bağlanan sahtecilik suçlarının hukuki konusunun kamu güveni olduğu, suçun işlenmesi ile kamu güveninin sarsılması dışında, bir veya birden fazla kişi de haksızlığa uğrayıp, suçtan zarar görmesi halinde dahi, suçun mağdurunun toplumu oluşturan bireylerin tamamının, diğer bir ifadeyle kamunun olduğuna dair kabulünün etkilenmeyeceği, eylemin belirli bir kişinin zararına olarak işlenmesi halinde bu kişinin mağdur değil, suçtan zarar gören olacağının kabulü gerekeceği de gözetilerek açıklanan ilkeler doğrultusunda sanığın tek bir zincirleme resmi belgede sahtecilik suçundan cezalandırılması gerektiği gözetilmeksizin yazılı şekilde ayrı ayrı mahkumiyet hükmü tesisi,
b-Bursa 1. Ağır Ceza Mahkemesince verilen ve 27.04.2007 tarihinde kesinleşen 1999/361 Esas-2007/46 Karar sayılı hükmün tekerrüre esas alınması gerektiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanık müdafiinin ve Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 27.03.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.